week 09-2025: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Vastelaovend saame
In onze snel veranderende wereld staan – ook eeuwenoude – tradities steeds vaker onder druk. Zo sterk zelfs, dat ze vaak in en rap tempo geheel verdwijnen. Wie had zestig jaar geleden – toen de kerkbanken op zondag nog helemaal vol zaten – durven denken, dat de pastoor of kapelaan het nu op diezelfde zondag met een paar handjesvol – ook nog merendeels oudere – kerkgangers moet stellen? Over, het ‘hoe’ en ‘waarom’ zijn intussen boeken vol geschreven, maar dat verandert niets aan de concrete situatie.
Heb je echter oog en oor voor die veranderingen en handel je daarnaar, dan kun je volgens mij de kern van die tradities vaak levend houden en kunnen ze ook in onze hedendaagse samenleving van betekenis blijven. Vermoei de hedendaagse mens niet met boekenkasten vol randzaken over dat geloof, maar concentreer je op de hoofdzaak. Zoals onze gastcolumnist Gerard Kessels pleegt te zeggen: “het goede doen en het kwade laten”. En dit laatste geldt zeer zeker ook voor degenen, die de boodschap uitdragen!
Ik denk, dat ook menige vastelaovesvereniging op dit punt regelmatig in dubio staat: vasthouden aan de traditie of meegaan met nieuwe ontwikkelingen. Een aloude traditie over boord kieperen, lijkt me dan vaak niet de oplossing. Voorbijgaan aan nieuwe ontwikkelingen en daarmee het contact met de jeugd – waar toch ook voor een vastelaovesvereniging de toekomst ligt – verliezen, is dat evenmin. Ik denk dat het antwoord zou kunnen/moeten liggen in: en – en. Vasthouden aan de traditie van het vastelaovend vieren in stad of dorp, maar in de uitvoering van de activiteiten regelmatig vernieuwingen doorvoeren.
Vanaf een afstand bezien lijkt onze Méélse Kieveloeët voor dit laatste best oog te hebben. In de traditionele program-onderdelen zoals prinsuitroeping, ‘bonte avond’, sleuteloverdracht en optocht worden op sommige punten toch wel veranderingen doorgevoerd. Onderdelen, waarvoor geen belangstelling meer bestaat, worden zo nodig van de kalender afgevoerd en door nieuwe vervangen. Ook investeert deKieveloeët al heel vroeg in het contact met de jonge garde: het schoolcarnaval, Kéjsjeut en Véngnueze. Prima broedplaatsen voor latere betrokkenheid bij de Méélse Vastelaovend. Ik heb echter de indruk, dat op een cruciaal moment een ‘blinde vlek’ ontstaat en dat is bij ‘de middelbare school leeftijd’. Deze groep zoekt hun vertier met die dagen steeds vaker elders bij veelal grotere evenementen. En een ‘goeie klik’ met die leeftijdsgroep met mogelijk ook een paar ‘eigen programma-items’, is naar mijn mening van belang om de Vastelaovend – met name in de dorpen en dus ook in Méél – voor de toekomst veilig te stellen. Ook hier gaat dat oude gezegde ‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’ helemaal op !
En dan kom ik bij een andere kwestie, waarvoor je ook in ‘Vastelaovesland’ de handen nog steeds niet op elkaar krijgt: de gelijkstelling van man en vrouw! In onze westerse wereld is de emancipatie inmiddels zover gevorderd, dat nagenoeg alle posities – ook die aan de top – zowel door vrouwen als mannen worden ingenomen. Sterker nog: In het bedrijfsleven, de politiek en binnen maatschappelijke organisaties is het niet alleen heel gewoon, maar wordt het terecht als een verrijking gezien!
Twee ‘clubs’ – die me overigens beiden na aan het hart liggen – vormen echter nog steeds de uitzondering: kerk en vastelaovend. Mijn opvatting in deze komt in beide werelden mogelijk over als ‘vloeken in ‘kerk en feestzaal’, maar dat neem ik maar voor lief. Als het praktisch op alle andere terreinen wél kan en men er juist de voordelen van in ziet, welke reële beletsels zijn er dan in het ‘land van de mijters’ (de kerk) en dat van de ‘steekmutsen ’ ( de vastelaovend) om dan ook deze ontwikkelingen in kerk en de vastelaovend nog langer tegen te houden?
Ik hoop het werkelijk nog mee te maken dat in ons dorp een Mééls dörske de scepter zwaait in het Kieveloeëteriek! En nog mooier natuurlijk als de kerk dan niet meer achter blijft en het bisdom Roermond óók een dörske – het liefst natuurlijk een Mééls – als bisschop krijgt met als vicaris-generaal misschien onze eigen Roger Maenen om dit proces in goede banen te leiden… Deze ‘stukjesschrijver’ zal tevreden toekijken en zich realiseren, dat de wonderen toch nog echt niet de wereld uit zijn!
Mat
