week 49-2024: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Dorp en stad
Een grote stad en dan ook nog in de Randstad? Niet bepaald ‘mijn ding’ en evenmin dat van Jacqueline. Wij zijn in alles toch meer mensen van het dorp. En nog specifieker: mensen van dit dorp, hier aan de rand van de Peel. Na onze pensionering was de terugkeer naar ons geboortedorp dan ook bepaald geen straf. Niets ten nadele overigens van Zuid – Limburg, waar we ook mooie jaren hebben gekend en fijne vrienden hebben gemaakt. Maar: Méél blieft Méél !
Het echte stadsleven kennen we niet. Gemakshalve reken ik dan Geleen – dat door haar inwoners graag ‘de waereldstad’ wordt genoemd en waar we meer dan 25 jaar woonden – maar even niet tot de échte steden. Steden als Utrecht en Amsterdam ken ik eigenlijk alleen maar van het bijwonen van zeer vele vergaderingen in de loop der jaren. Eerst op het hoofdkantoor van het NKV in Utrecht en daarna op dat van de FNV in Amsterdam. Het zijn er honderden geweest zijn. De steden zelf leerde ik echter nauwelijks kennen, waarbij ik een uitzondering maak voor enkele café’s. Bij meerdaagse congressen of studieconferenties werd ’s avonds vaak nog een van de vele kroegen in de binnenstad bezocht en dat kon overigens best gezellig zijn. Al miste je dan toch vaak de gemoedelijkheid, die je vindt in een Limburgs café.
Maar anderzijds weet ik – als volger van het nieuws – heel best, dat nieuwe ontwikkelingen op velerlei terreinen in die grote steden – of iets breder getrokken in de Randstad – worden ingezet. Voor liefhebbers van kunst en cultuur mag je die Randstad best een eldorado noemen. Maar dan moet je wel veel op de koop toe nemen: een verstopte binnenstad, veel overlast, een chronisch tekort aan betaalbare woningen enz. In een stad als Amsterdam komt daarbij, dat je op een gemiddelde dag toch al gauw rekening moet houden met een tiental demonstraties, die de laatste tijd vaak ook nog aardig uit de klauwen lopen.
En hoewel ons bronsgroene Limburgse eikenhout,in de loop der jaren aardig geweld is aangedaan, het nachtegaaltje voorgoed verdwenen en in de Peel geen turfsteker meer te ontwaren is, Jacqueline en ik blijven van deze streek houden. Ja Limburg en nog meer specifiek ons Peeldorp blijft ons dierbaar oord waar we graag dit laatste deel van ons leven doorbrengen.
Mat
