Sóndese koost van zondag 3 november 2024
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Wie, wat , waar en waarom.
Linda: Kijk daar, wat een eikel!
Monique: Wat zeg jij nou?! Wie bedoel je?
Linda: Niet wie! Waar! Kijk daar.
Monique: Ik zie het echt niet.
Linda: Daar op de grond, kijk eens wat een dikke. Die neem ik mee.
Monique: Waarom?
Linda: Gewoon, een beetje natuur in huis. Ik maak een grote paddenstoel van papier maché en gaas, en dan vul ik dat met eikels en mos.
Monique: Snap ik niks van.
Linda: Nou, als ik het kan, dan kun jij het zeker. Kijk hier op het youtube filmpje hoe het moet.
Monique: Nee, ik hoef het niet te zien, ik weet wel hoe dat gaat. Ik vind het alleen stom.
Linda: Hoezo dat nu weer?
Monique: Eerst ga je met je bladblazer te keer in je tuin, waarbij je nog niet één blaadje in je border laat liggen. Naast je ieniemienie border heb je alleen tegels, om te zorgen dat je hemelwater zeker niet weg kan en je zorgt dat je alle dieren en insecten weert uit je tuin. Dus eigenlijk haal je alle natuur uit je tuin weg en dan zeg je, dat je de natuur je huis in wilt halen! En doet dat ook nog eens door het bos leeg te roven. Het bos, wat gewoon het thuis is van de dieren en insecten. Je pikt gewoon hun wintervoorraad aan eikels. En waarom? Voor de sier.
Linda: Nou nou, wat ben je weer fel. Ik laat hem wel liggen hoor.
Monique: Sorry, ik moet misschien niet zo snel op mijn tenen getrapt zijn, maar ik snap daar echt niks van.
Linda: Maar wacht eens even. Ben jij niet diegene die afgelopen week weer bij de motorcross was?! En dat als natuurliefhebber. Beetje schijnheilig, niet?
Monique: Oké, daar heb je een punt.
Linda: Weet je, ik maak het mijn goede voornemen van 2025; wat meer aan de natuur denken.
Monique: Dat is ook bij Peelgeluk gebeurd.
Linda: Goede voornemens voor de Peel?
Monique: Nee, voor de organisatie. Per januari gaan ze herorganiseren. Waar al jarenlang geroepen wordt dat we niet teveel op eilandjes moeten doen, dat er om iedere scheet een nieuwe stichting inclusief bestuur moest komen en vervolgens iedereen met dezelfde problemen kampte als bestuursleden tekort en zo, is er nu besloten dat ze samengaan. Peelport, Dorpsoverleg en Peelgeluk wordt één organisatie met één voorzitter, Roy Simons. En Ondernemend Meijel gaat er ook in op. Of ja, het stopt en onder Peelgeluk komt een commissie voor de Ondernemers.
Linda: En bij de volleybalvereniging wordt het stokje ook overgedragen. Daar wordt Frank Bongers voorzitter.
Monique: Ik ben er sowieso voorstander van dat er tijdig een wisseling binnen besturen is. Ik hou niet van vastgeroeste mensen, die denken dat ze wereld stopt met draaien als zij ermee stoppen. Nieuw bloed en een frisse wind, dat heeft elke organisatie op zijn tijd nodig om gezond te blijven.
Linda: De wind is hier in het Simonshoekse bos inderdaad wel frisser, dan vorige week.
Monique: Dat ging trouwens een paar keer goed mis, met de cross. Een paar heftige valpartijen.
Linda: Tja, dat is het risico van het vak.
Monique: Klopt, maar toch. Mijn moederhart sloeg toch wel een keertje over. Blij dat mijn kinderen niet meedoen.
Linda: Maar je likt wel je vingers af bij elke stinkende start, waarbij ze vol gas op elkaar inbeuken. Jij bent echt een beetje dubbel hè.
Monique: Het is ook nostalgie, weet je. Vroeger ging ik al met mijn vader, en ook ik heb mijn kinderen meegenomen toen ze klein waren. Die zagen eruit na zo’n middag! Je zou er schrik van krijgen!
Linda: Nou, zo ging afgelopen week bij mij de deurbel, dus ik doe open. Staat me daar toch een stel griezels, met zo’n enge stem-microfoon te vragen om een snoepje. Ik schrok me het apezuur en heb het op een gillen gezet.
Monique: Ha, ik zie het zo gebeuren. En die kinderen schrokken zich natuurlijk helemaal kapot van jou en hebben het op een rennen gezet! Ik hou ervan. Verkleedpartijen en schminken! Versieren voor sint Maarten , Sinterklaas en straks Kerst.
Linda: Ik heb nog wat behanglijm en gescheurde kranten voor je liggen als je wil, over van een niet nader te noemen gestaakt project!
