Sóndese koost van zondag 30 juni 2024
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Wennen
Monique: Heb jij al een beetje vakantiegevoel?
Linda: Nou, met dit weer krijg je wel de zomerkriebels hè. Frank krijgt er ook de kriebels van, maar dat is niet per sé positief.
Monique: Hooikoorts of zo?
Linda: Nee, verandering. Daar houd hij helemaal niet van.
Monique: Nou, voor een vakantie mag van mij alles veranderen! Maar ik moet toegeven dat ik met andere veranderingen ook wel eens last heb, om eraan te wennen.
Linda: Je leeftijd?!
Monique: Ja grappig! Nee, bijvoorbeeld met Corona, dat je elkaar niet meer mocht aanraken. Ik vergiste me de hele tijd.
Linda: Jaja.
Monique: En nu juist andersom. Ik hoef niet meer zo nodig iedereen aan te raken. Ik geef wel eens een knikje in plaats van een hand of zo.
Linda: Mevrouw de koningin! Ik verwonder me er wel eens over, dat je gewoon niet in de gaten hebt gehad, dat er dingen rigoureus veranderd zijn. Laatst zat ik naar een detective te kijken. Ze liepen daar allemaal met een sigaret aan op kantoor. Dat ziet er nu raar uit!
Monique: Ja, dat. Vroeger had je op een verjaardag zelfs een potje sigaretten naast de toastjes staan. Sterker nog, ik zag laatst nog een foto van een moeder met pasgeboren kind en kraamhulp op de slaapkamer en die twee hadden een sigaret aan! Ik weet het nog goed, dat er besloten werd dat er niet meer gerookt mocht worden in cafés en zo. Peter ging door het dak. Het was allemaal belachelijk en zo. En nu? Ik ben blij dat mijn kleren na een avondje stappen niet meer een uur in de wind stinken.
Linda: Dat stappen van jullie zal toch ook wel veranderd zijn met de jaren niet?!
Monique: Je doet net of ik bejaard ben. We zijn vorig weekend naar Pinkpop geweest. Ook zo’n verandering: bij binnenkomst krijg je tegenwoordig overal een token waarmee je een beker drinken kunt halen. Die beker lever je telkens weer in bij een nieuwe bestelling. Eerst moest iedereen zeuren dat het weer extra geld moest kosten om een beker te kopen, maar nu ben je het gewend. En het scheelt me een hoop troep! Maar je hebt gelijk. Anders wordt het op stap gaan wel.
Linda: Meestal helpt het wel stimulerend dat het je geld kost als je niet mee veranderd. In elk geval motiverend. En uiteindelijk vind iedereen het een beter plan. Dus jullie zijn nu festivalgangers?
Monique: Ja, geweldig. Concerten ook hoor, maar zo’n festival is net als een tapasrestaurant; je krijgt van alles een beetje. Soms valt het iets tegen, maar je krijgt zo weer wat anders en je probeert eens wat nieuws. En dan denk je ‘Gossimijne, dat is cool’. We gaan echt niet meer wekelijks op stap, maar een goede band kan me wel bekoren. En een terrasje met dit weer is ook niet verkeerd.
Linda: Jullie zullen zaterdagmiddag wel naar de Heimat Kapelle gaan tijdens de Open Dag van Oppe Koffie.
Monique: Ga je niet mee, dan?
Linda: Dat is niet helemaal mijn ding. Maar je hebt ook van die veranderingen die jammer zijn. Jij houdt dan niet van aanraken, maar de huidhonger tijdens Corona is voor velen ook niet helemaal weggegaan. Een troostende schouderklop, een enthousiaste knuffel, een plagende por, voor je het weet heb je een ‘#metoo’ aan je broek hangen.
Monique: En dan nog niet te spreken van de bochten waarin leerkrachten en kinderopvangpersoneel zich soms moet wringen. Je mag bijna geen snotterbel meer afvegen en je hebt al wat boze ouders op je stoep staan. Waar komt in godsnaam die gespannen houding vandaan?
Linda: Er is de laatste jaren ook veel gebeurd. Daar komt dat door.
Monique: Ik denk dat er vroeger niet meer of minder gebeurde. Het verschil is alleen, dat we nu alles weten.
Linda: Over kinderen gesproken. Ben jij naar het Kinjer OLS geweest? Dat lijkt me echt iets voor jou.
Monique: Mijn kindjes zijn inmiddels groot genoeg voor het grote OLS! Maar ik heb ze wél gezien, tijdens de generale repetitie op school.
Linda: Prachtig hè. Ik zag op de foto’s allemaal van die guitige kopjes, strak in het pak en een ontzettend complete groep. Echt met alles erop en eraan.
Monique: Ja, kei leuk. Maar toch..
Linda: Heeft de perfectionist in jou toch nog wat gevonden?
Monique: Begrijp me niet verkeerd, het was prachtig. Maar tijdens het OLS in Meijel vond ik het allerleukste aan het Kinjer OLS dat de kinderen zelf hun complete outfit en trommels gemaakt hadden. Beetje scheef, beetje anders, maar echt van de kinderen zelf! Nu is het zo perfect, met gesponsorde spullen en ouders die zich uit de naad gewerkt hebben, dat je ziet dat er geen kind aan te pas is gekomen. Alles voor de punten, lijkt het wel. Ik zou de kinderen van deze generatie wel eens willen leren dat het leven géén competitie is.
Linda: Maar zonder competitie lopen mensen echt niet meer warm om ergens kei hard hun best voor te doen.
Monique: Dat bedoel ik.
Linda: Nou, ik vond het wel geweldig.
Monique: Ach ja, die verandering laat ik maar even varen, want ik ben wél warm gelopen. IJsje eten bij het IJshofje?
