Sóndese koost van zondag 16 juni 2024
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Uitslag
Monique: En we hebben een uitslag!
Linda: Jij ook al?! Telkens als we samen gewandeld hebben, begint het weer te jeuken.
Monique: Heb jij het nu over verkiezingen? Want daar wil ik het niet meer over hebben. Ik krijg daar de kriebels van. Ik ben, wat je noemt, verkiezingsmoe. Ben er helemaal klaar mee.
Linda: Verkiezingen? Nee, ik heb het over die uitslag op mijn benen. Ik dacht nog effe dat het hitte uitslag was, maar dat lijkt me sterk, niet?! Nee, verkiezingen, hou op schei uit. Maar, ik ben wél geweest stemmen.
Monique: Echt waar? Ik zou niet weten waarop je stemt met zo’n Europese verkiezing. Het is zo’n ver van mijn bed show.
Linda: Je hoeft je ook niet echt in de volledige politiek te verdiepen om te kunnen kiezen. Vul gewoon een kieswijzertje in en juh. Kom op Monique, je hebt kiesrecht hè, dat is niet niks! En trouwens, ik vind dat mensen die niet zijn gaan kiezen ook geen recht van spreken hebben, als ze weer vinden dat er iets niet goed geregeld is.
Monique: Oké, oké, duidelijk. Maar wat ik je net probeerde te vertellen is, dat we de uitslag hebben, van de examens.
Linda: Heeft een van jouw kinderen nou alweer examen gedaan? Ik weet nog als de dag van gisteren..
Monique: Dat was vorig jaar. Nee, bij de buren. ‘Óch èèrem’, het meiske was zo gespannen. Ik denk dat de hele straat opgelucht is, dat ze het gehaald heeft. En vooral haar moeder.
Linda: Ik zeg: de vlag uit, dan.
Monique: Ze zei nog: ’van alle opgaven was het wachten op het telefoontje de lastigste’.
Linda: Was het erop of eronder dan?
Monique: Nee, totaal niet. Ze stond ruim voldoende gemiddeld. Maar ze maakt zich altijd ‘zón dikke bieën’. Ik heb haar opgegeven.
Linda: Wat zeg je nou, Monique? Opgegeven?!
Monique: Aangemeld bedoel ik. Als examencadeautje heb ik haar een cadeaubon voor 10 yogalessen cadeau gedaan en meteen aangemeld. Want nu staat ze voor de volgende uitdaging: op kamers wonen.
Linda: Dan moet ze er in elk geval een vinden waar twee vierkante meter ruimte overblijft.
Monique: Hoe dat? Ze hééft geen dikke benen, ik bedoel dat ze zich druk maakt.
Linda: Voor dat yogamatje, Monique. Ik denk wel dat je de plank een beetje misgeslagen hebt. Yoga is toch echt iets voor zeventigplussers.
Monique: Oh nee hoor. Het is super hip. En je kunt het op iedere hoek van de straat doen. Ik denk dat je op net zoveel plekken aan yoga kunt doen, als dat er manicuren in Meijel zijn.
Linda: Nou, kuren heb ik zat. En een manie kan ik wel missen. Hé, heb je voor Peter ook zo’n cadeaubon gehaald?
Monique: Voor Peter?
Linda: Ja, voor vaderdag.
Monique: Hij is toch mijn man, niet mijn vader.
Linda: Klopt. Is jouw jeugd attent? Doen zij wel aan een cadeautje voor hun vader?
Monique: Jawel, maar ik hoop geen yogabon. Laat Peter maar lekker een dagje vissen, dan is hij alweer helemaal zen.
Linda: Wij vieren onze niet-vader dag met een etentje bij de Stoep.
Monique: Altijd goed! Wij gaan trouwens binnenkort Marokkaans eten, in Meijel.
Linda: Waar zit dat dan? Bij de oude chinees, of Broekmans of in de Coop?
Monique: Bij Oppe Koffie. Een Marokkaanse high tea. Ben benieuwd.
Linda: Vooral wat Peter daarvan vindt. Wat de boer niet kent..
Monique: Dat vreet ie inderdaad niet. Ik ga met de buurvrouw. Ook die kan nu wel wat ontspanning gebruiken.
Linda: Wij gaan nu voor een lekker kopje ‘tea’ bij Onze stek.
