‘Sóndese koost’

Sóndese koost van zondag 7 april 2024

Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.

Ongemakkelijk is leuk!

Monique: Waar wandelen we naartoe vandaag? Flink stukje doen? Kilometertje of 15? We kunnen nog wel eens langs het kanaal van de Vuurlinie naar de Stoep lopen.

Linda: Ja ho eens even. Ik heb mijn wandelschoenen nog niet aan. En hoezo zeggen wij niet altijd eerst ‘hoi’ of ‘goeiemorgen’?

Monique: Ja, daar heb je ook wel een punt. We beginnen altijd meteen te kletsen hè. Nooit over nagedacht eigenlijk, of ik dat bij meer mensen zo doe. Op straat wel. Sterker nog, ik ben zo’n type wat iedereen goedendag zegt. En bij voorkeur mensen, waarvan je weet dat ze niks terugzeggen, maar er wel ongemakkelijk van worden als jij wel wat gezegd hebt. Ze moeten dan ineens heel erg ergens anders naar kijken. En sommigen verdenk ik er zelfs van, dat ze een afslag nemen, die ze helemaal niet hoefden te nemen. Ze rijden dus helemaal om, omdat ik gewoon ‘hoi’ heb gezegd. En ik heb dan dus lol in mezelf.

Linda: Mens Monique, wat heb je veel tekst vandaag!

Monique: Oh. Sorry.

Linda: Mijn sok zit telkens dubbel in mijn schoen. Sjonge.

Monique: ‘Dè is misselek’.

Linda: Nee, ik ben niet misselijk.

Monique: Ik bedoelde ook niet…sorry.

Linda: Nou oké, hij zit. We kunnen. Help je me effe overeind?

Monique: Niet goed geslapen vannacht, Linda? Het is toch al weer een week geleden, dat de klok is verzet, dus dat kan het niet zijn. En het paasdiner is ook al lang achter de kiezen. Je bent toch niet zwanger hè?!

Linda: Hou op! Nee, ik heb niks. Ik ben gewoon nog moe en slaap niet zo goed. Maar dat is al sinds ik na de carnaval de griep heb gehad. Poh, wat duurt dat lang met deze griep.

Monique: Oké, ik hou op. Maar je weet het hè, je mag me alles vertellen, dat blijft onder ons. Je bent mijn beste vriendin.

Linda: Wordt dat nog zo genoemd? Je beste vriendin? Ik zat laatst naar ‘Say yes tot he dress’ te kijken, dat is mijn guilty pleasure. Daar werd de entourage van de bruid voorgesteld: ’dit is mijn moeder, dit is mijn beste vriendin, dit is mijn andere beste vriendin en dit is ‘un’ vriendin.

Monique: Oei. Dan weet je ook genoeg, als je dan ‘un’ vriendin bent. Dan ben je meer die ene, die ze niet heeft kunnen weigeren.

Linda: Ja, maar hoezo twee beste vriendinnen?

Monique: Misschien moeten wij, als beste vriendinnen, wel een eigen groet hebben. Deed jij dat vroeger op de lagere school ook? Je ziet dat nu wel in sommige groepen, dat ze zo’n ‘handshake’ hebben. Zo ‘high five, low five, hand geven, draaien, schouderbeuk en bots’.

Linda: Uh, nee!

Monique: Ik had vroeger zo’n ‘kustante’.

Linda: Een wat?

Monique: En ‘kustante’. Zo’n kakmadam, die je maximaal eenmaal per jaar zag. Ik denk ook zo’n gevalletje ‘die ze niet kunt weigeren’. Eerst kwam er een wolk parfum binnen, dan hoorde je haar hakjes en daarna werd je verblind door haar gouden sierraden, als ze binnenkwam. En als klap op de vuurpijl moest je haar dan kussen. Bah.

Linda: Nooit gehad.

Monique: Maar als ik er zo over nadenk, heeft iedereen zo zijn eigen manieren van goedendag zeggen. Zal ook wel een beetje cultureel bepaald zijn, niet? Hele volksstammen kussen elkaar als ze elkaar treffen. Die hebben wat te doen op een feestje, waar je een voor een binnenkomt. De helft van de avond gaat voorbij aan elkaar kussen.

Linda: Ik moet er niks van hebben. Ik kan er zelfs voor thuisblijven met oud en nieuw. Jan en alleman wil je dan kussen, terwijl ik ze helemaal niet persoonlijk ken. Lang leve de ‘Corona 2 meter’. Ik houd die voor mij nog even aan.

Monique: Misschien ook wel slim, als je nog steeds de ‘Vastelaovesgriep’ hebt.

Linda:  Kijk daarachter, daar komen twee potentiële slachtoffers voor je aangefietst.

Monique: Waar zie je die?

Linda: Daar bij het bruggetje. Een jongen en een meisje van een jaar of 20.

Monique: Als ze maar niet het kanaal in kieperen, dan.

Linda en Monique: GOEIEMORGEN!!

Linda: Je hebt gelijk, dit is leuk. Zag je het ongemak? Of was dat omdat we hun date hebben verstoord?

Monique: Pff, als het een goede match is, overleeft het onze groet heus wel. En anders ‘heeft het niet zo moeten zijn’. Over dates gesproken, ben jij ook al naar het toneel geweest over een verknipte date?

Linda: Nee, ik wil volgende week met Frank gaan, maar ik moet nog tickets halen.

Monique: Dan schiet maar op, anders heb je ook een probleem net als Grimm.

Linda: Welke Grimm?

Monique: Zo heet het andere van de twee toneelstukken, maar daar kom je wel achter. Hihi, over ‘ongemakkelijk’ gesproken. Ik heb weer zo gelachen om de ‘ongemakkelijke stiltes’. Ik kan er geen genoeg van krijgen.

Linda: Ik denk niet, dat die bij Peter en jou thuis vaak vallen, wel?