week 10-2024: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Genieten, anderzijds grote zorgen
Net als vele andere leeftijdsgenoten in onze familie- en kennissenkring proberen ook wij – Jacqueline en ik – zoveel mogelijk te genieten van de kleine dingen, die op ons pad komen. Ik stel daarbij wel vast, dat het ‘zomeraanbod’ op dit punt uitgebreider is dan in de wintermaanden. Zo kijk ik nu al uit naar onze wekelijkse fietstochten, die er de komende maanden aan zitten te komen of het samen genieten van een kop koffie of een drankje op een zonnig terras. In de winter gaat het vaak om nog kleinere dingen, zoals het samen bereiden van een lekkere maaltijd of het maken van een korte boswandeling. Tot het genieten reken ik het jaar door, ook een verjaardagsfeestje in de familie of een goed gesprek en een borrel met vrienden. Ook het schrijven van en column is nog steeds een aangename bezigheid. Maar het kan nog eenvoudiger. Gewoon maar’ bij elkaar zijn met z’n tweeën: Jacqueline, die een boek leest of een puzzel maakt, terwijl ik, bijv. naar een politiek programma op tv zit te kijken. Ja, het samen verblijven in dezelfde ruimte en ieder zijn/haar ‘ding’ doen, kan al een fijn gevoel geven en dat moet je vooral ook bewust ervaren. Want een van ons beiden wacht zeer waarschijnlijk het moment, dat de ander wegvalt en je alleen verder moet. Het is maar weinigen gegeven om – net als onlangs Dries van Agt en ‘zijn meisje’ – ruim 90 jaar te worden en dan – als je beiden het einde voelt naderen – hand in hand afscheid kunt nemen van dit aardse bestaan.
Dat kleine genieten wordt de laatste tijd echter steeds meer overschaduwd door een veelheid aan zorgelijke politieke ontwikkelingen in de wereld om ons heen. Zo is het een grote vraag of, hoe en wanneer er een einde komt aan dat vreselijke conflict in het Midden-Oosten tussen Israël en de Palestijnse verzetsbeweging Hamas. Na de afslachting in oktober van honderden onschuldige Israëli door Hamas, hebben intussen vele tienduizenden Palestijnen de dood gevonden in dit gruwelijke conflict. Een vreedzame oplossing is nog steeds niet in zicht. Nog ernstiger dreigt de situatie aan de oostflank van Europa te worden. Daar lijkt ‘mijnheer Poetin’ een onweerstaanbare drang te ontwikkelen om het Groot Russische Rijk van eeuwen geleden te doen herleven. Daarmee heeft hij met de inval in Oekraïne en het uit de weg ruimen van politieke tegenstanders in eigen land een eerste begin gemaakt. Ook de ontwikkelingen in Amerika baren zorgen. Als daar ‘de gevaarlijke gek’ Donald Trump in november de verkiezingen gaat winnen, zou het zomaar kunnen, dat het sterke NAVO-bondgenootschap op lossen schroeven komt te staan. En als Europa niet meer kan rekenen op steun van haar belangrijkste bondgenoot, zou Poetin zijn Rijk ook wel eens in onze richting willen uitbreiden. Natuurlijk hoeft het allemaal niet zover te komen, maar als een van beide spelers (Poetin/Trump) op het ‘wereldschaakbord’ de controle over zijn ‘spel’ verliest, zou de situatie op het ‘wereldtoneel’ zomaar stevig uit de hand kunnen lopen.
Zonder blind te zijn voor deze toch wel zorgelijke situatie op het ‘wereldtoneel’, hoop ik de komende tijd echter te kunnen blijven genieten van de kleine leuke dingen, die op mijn pad komen. Iets dat ik ook alle lezers van harte toewens!
Mat
