week 46-2023: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Trouw aan gemaakte keuzes.
Ik durf van mezelf en ook van Jacqueline te zeggen, dat we best trouw zijn aan keuzes die we in ons leven maken. Neem bijvoorbeeld mijn werk. Ik werd op mijn 20ste gevraagd om beroepskracht te worden bij de KAJ – de vakbondsjongerenbeweging – en kon nadien de overstap maken naar de vakcentrale NKV en ben daaraan tot mijn pensionering trouw gebleven. En Jacqueline is me daar – door de jaren heen – altijd in blijven steunen, hoewel die baan ook een stevige impact op háár leven had. Hetzelfde geldt voor vriendschap. Onze eerste buren van de flat in Heerlen zien we nog regelmatig. Dat geldt idem dito voor de vriendengroep uit onze Geleense periode. Ook met een aantal oud-collega’s ben ik – als vanzelfsprekend – contact blijven houden. En na onze pensionering vonden we het beiden heel normaal om weer terug te keren naar Méél, waar onze wortels liggen.Vanaf dat moment konden de familiebanden weer sterker aangehaald worden. En ik zou het bijna vergeten: we zijn intussen ook al meer dan vijftig jaar trouw aan elkaar!
Die trouw geldt ook in andere opzichten. Hoewel het beleid van het instituut kerk mij op een aantal punten helemaal niet aanstaat, wensen we beiden trouw te blijven aan onze plaatselijke parochiegemeenschap.
Trouw ben ik ook steeds voor langere tijd gebleven aan politieke partijen van mijn keuze. In eerste instantie was dat – bijna vanzelfsprekend – de KVP. Toen ik bestuurder werd bij het NKV speelde daar intern volop de discussie om de KVP vaarwel te zeggen en te kiezen voor de PPR. In deze club verzamelden zich steeds meer mensen, die je kon rekenen tot de linkervleugels van de christelijke partijen KVP, CHU en AR. Jarenlang is dit de partij van mijn keuze gebleven, tot deze club opging in een nieuw geheel. Voor mijn gevoel werd deze nieuwe club wat elitair en droeg ze minder datgene uit wat mijn belangrijkste keuze was en is: een partij, die kiest voor daadwerkelijke solidariteit met mensen aan de onderkant. In eigen land en daarbuiten. Al vele jaren heb ik nu onderdak bij een club, die op dit punt beter bij dit ideaal past: een samenleving waarin iedereen er toe doet.
Dat is míjn keuze, al heb ik alle respect voor iedereen, die om andere redenen, andere keuzes maakt. Waar ik eerlijk gezegd minder respect voor kan opbrengen, is voor mensen, die vanaf de zijlijn telkens van alles roepen, maar het op de verkiezingsdag laten afweten. En dat – onder voor mij flauwe voorwendsels als – ’het is toch allemaal één potnat’ of ‘het maakt niet uit of je door de hond of de kat gebeten wordt’. Zij helpen een van de belangrijkste waarden van onze democratie om zeep: iedereen kan meebeslissen, wie in dit land ‘de dienst uitmaakt’.
Mijn oproep is dan ook: Ga komende woensdag naar de stembus en beslis mee!
Mat
