‘Sóndese koost’

Sóndese koost van zondag 22 oktober 2023

Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.

Buren

Monique: ‘Pastróp wòr ge lópt!’

Linda: Jaja, ik weet dat de stoep hier op de Hagelkruisweg erg ongelijk is. Dat komt door die boomwortels.

Monique: Ja, dat is ook waar. Maar nu mag je nog extra opletten. Hier liggen namelijk bommen en granaten!

Linda: Bommen? Doe normaal.

Monique: Nou, hier is laatst bij iemand in de tuin nog een staafgranaat gevonden.

Linda: Van de buren?

Monique: Nou, het was geen uit de hand gelopen burenruzie, maar inderdaad onze buren; de Duitsers.

Linda: Gelukkig hebben wij dat nooit hoeven meemaken, oorlog. En kunnen wij nu arm in arm pullen bier drinken op hun Oktoberfeste. Ik zag dat schutterij St Willibrordus daar ook aan meegedaan had.

Monique: Ja, in Sittard inderdaad.

Linda: Vreselijk, die oorlogen. In Oekraïne duurt het maar voort en nu is in Israël de bom weer gebarsten. Zou er ooit een tijd komen, zonder oorlog?

Monique: Ik vrees van niet. Zolang er mensen op deze aardkloot rondlopen, die de neiging hebben een ander te moeten overtuigen van hun eigen gelijk, zullen we er mee te maken hebben. Maar wat doe je eraan?

Linda: Zorgen dat het goed gaat met je eigen buur. Dat is het steentje dat je zelf kunt bijdragen, toch?!

Monique: Altijd als ik aan oorlog denk, heb ik dat liedje van het Klein Orkest in mijn hoofd. ‘..en alleen de vogels, vliegen van oost naar west Berlijn…’

Linda: En door naar de Binger.

Monique: Huh, naar de Binger?

Linda: Meijels pracht organiseert vandaag de grootste internationale vogelshow. Ik ga er vanmiddag met Frank naartoe.

Monique: Ziet Frank ze helemaal vliegen? Gaat dat nog door dan?

Linda: Waarom zou het niet doorgaan?

Monique: Ze zitten behoorlijk met de handen in het haar, omdat er nu toch nog maar één parttime beheerder is.

Linda: Is de vogel alweer gevlogen, dan?

Monique: Ja, dat was een soort eendagsvlieg. Nooit geweten trouwens, dat Frank van de zebravinken en de papegaaimadines is.

Linda: Huh, waar heb jij het nu weer over?

Monique: Ja, ik zie het ook maar hier op Meijel24. Je moet je wel een beetje inlezen hoor, als je meegaat naar de show. Of gewoon heel slim kijken, als je wat gevraagd wordt. Er wordt gekeurd op raskenmerken, kleur, vorm, grootte, houding en frisering.

Linda: Nou, ik hoop maar dat ik door de keuring kom dan.

Monique: Nou ras en grootte komt wel goed. En aan je vorm werk je nu toch?! We hebben nu al 6 km in de benen zitten. Ik heb alleen geen idee wat je moet doen om door de frisering te komen.

Linda: Fris in je hoofd, denk ik. Ach, zolang ik fysiek en mentaal actief bezig ben, vind ik het prima, wat een ander er ook van zegt.

Monique: En als je niet meer zo actief bent, kun je altijd nog bij Zij actief. Wist je dat die alweer 90 jaar bestaan?!

Linda: Nee. Maar dat is ook niet ‘my cup of tea’.

Monique: Jij mag er volgens mij ook helemaal nog niet bij. Ze zullen wel een minimum leeftijd hebben, niet?

Linda: Au!

Monique: Wat doe je?

Linda:  Ik struikel hier over die steen. Die had ik effe niet gezien.

Monique: Brilletje nodig? Jaja, zo begint het hè!

Linda: Ach jij. Hé, ik draai hier af naar huis, want we gaan zo naar de show.

Monique: Is goed. Dan vlieg ik bij de buren even in en uit voor ‘a cup of tea’.