Sóndese koost van zondag 17 september 2023
Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!
Saffiaantjes
Linda: Grappig is dat hè, hoe je op je eerste dag in het buitenland altijd stuntelt met de taal, en na een week dénk je bijna in het Engels bijvoorbeeld. Maar heb jij dat ook wel eens, dat je -gewoon als Nederlandse vrouw- je verhaal doet en ineens een woord alleen in het Engels weet. Dat je dus niet op het Nederlandse woord kunt komen.
Monique: Jawel, maar toch niet vaak. Dat komt wellicht omdat ik ook bijna nooit Engels hoef te praten. ‘Mééls’ en Nederlands, de hele dag en veel! Jij en Frank moeten op jullie werk veel Engels praten, dat scheelt denk ik wel.
Linda: Ja, en ik merk ook dat mensen om me heen steeds meer Engelse woorden tussen hun Nederlandse gebruiken.
Monique: Ik vind het jammer, dat taal zo langzaam verandert of zelfs verdwijnt. Vooral de dialecten.
Linda: Dat weet ik, dat je dat jammer vindt. Maar weet je, alles evolueert om ons heen, dus waarom zou taal dat niet doen?! We spreken toch ook geen Nederlands meer zoals 200 jaar geleden.
Monique: Dat zou wel eens tof zijn. Dat ik tegen Peter zou zeggen: ’Sakkerloot, kijk uit met je saffiaantje, weldra brand je je knevel.’
Peter: Wat zegt ze nu weer?
Frank: Geen idee, Peter, maar ik geloof niet dat de dames hiervoor, een reactie van je verwachten.
Linda: Ik vind het juist wel leuk, om te ontdekken welke nieuwe woorden er zijn. Of nieuwe gezegdes. Want weet je, de gezegdes die wij geleerd hebben op school, die stammen echt uit de tijd van jouw saffiaantjes!
Monique: Weet je, waar je leuke potentiële nieuwe gezegdes vindt?! Loesje. Ken je dat? Let op! ‘Zeg, Peter, had je je nu al aangemeld bij Sporthelden van Meijel?’
Peter: Jezus Monique, ik ben toch mee wandelen gegaan, vandaag!
Monique: ‘Wacht niet tot de verandering jou in gang zet!’
Frank: Ik heb je nog zo gezegd; niet reageren! Hé Linda, hier moeten we links, want die weg is doodlopend.
Monique: ‘Geen weg is doodlopend, als je durft teug te keren’.
Linda: Ja, maar het is wel ver om, over de Krum!
Monique: Linda, ‘als de moed je weer eens in de schoenen zakt, ga dan eens op de kop staan’.
Linda: Ha! Nou, loop maar liever te voet met straffe pas door, want van langzaam slenteren, dáár wordt je pas moe van. Sjonge, die mannen achter ons lijken wel stil te staan. Joehoe, jongens!
Monique: ‘Wie met beide benen op de grond blijft staan, komt niet ver’.
Peter: Wat denk je Frank, zijn we al genoeg afgezakt, dat we dadelijk kunnen afdraaien naar de Stoep, zonder dat ze het in de gaten hebben? Mevrouw zit weer op de spreekstoel.
Monique: Ik hoor je nog, Peter!
Linda: Ik geloof niet dat de mannen ons enthousiasme delen. Ik vind het wél leuk, een beetje spelen met taal. Dat gaat erin als zoete koek.
Monique: ‘Neem zoete koek, altijd met een korrel zout’.
Linda: Je bent echt op dreef hè.
Monique: ‘Soms heb je van die dagen, dat de feiten achter jou aanhollen’.
Linda: Nou, het is een feit, dat er weinig gehold wordt achter ons. Ik vermoed dat de mannen afgehaakt zijn. Wat doen wij? Zoete koek met koffie bij de Heere? Dan zetten we er nog even de pas in.
Monique: Prima plan, ik heb een droge keel gekregen van al dat dichten.
Linda: ‘Dichten is het openen van de ziel’.
Monique: Amen! Ober, doe mij twee cappuccini en twee stukken vlaai.
