‘Sóndese koost’

Sóndese koost van zondag 16 juli 2023

Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’! 

Mentaliteit

Linda: Wat loopt je moeilijk, heb je een steentje in je schoen? Ah, natuurlijk! Je hebt een aandenken aan de oude brug meegenomen. Een beetje zoals de Berlijnse muur, maar dan omgekeerd. Daar werden mensen weer herenigd en hier…

Monique: Nee hoor, zo sentimenteel ben ik niet. En mijn grapjes over ‘Heldense’ moet je ook met een korrel zout nemen. Trouwens zomaar iets meenemen zit ook niet in mijn aard. Nee, ik loop zo omdat ik last heb van vocht in de knieën. En als je het wil weten, ik ben snotverkouden van de airco en ik heb het in mijn rug van vermoeidheid. Hoog tijd voor vakantie.

Linda: Oh, dat klinkt niet al te best. Maar met je mentaliteit is alles paletti?

Monique: Of het mentaal goed met me gaat, bedoel je?

Linda: Ook. Ik maakte effe een grapje. Ik vind het altijd zo leuk als mensen proberen met dure woorden te praten, en het lukt net niet. En ik moet toegeven, ik val zelf ook wel eens door de mand.

Ik vind het trouwens eerder een kunst, als je iets zo eenvoudig kunt formuleren, dat iedereen je precies begrijpt zoals je het bedoelt. Als ik sommigen, zoals bijvoorbeeld politici hoor praten, denk ik wel eens, niet alleen alle kiezers kunnen er geen touw meer aan vastknopen, maar ze praten zichzelf zelfs in de knoop. Maar inderdaad, ik bedoelde net echt je mentaliteit.

Monique: Nou, ik jat dus geen bruggen! Als ik naar sport ga kijken, sla ik de aanhangers van de tegenstander niet in elkaar. Ik laat gezinnen van politici met rust. En als er op het werk iets nog net af moet, zal ik het niet uit mijn handen laten vallen om 17.00u. Dus ik durf wel te stellen dat het met mijn mentaliteit wel goed zit.

Linda: Kijk, je zit weer in een positieve flow. Ik ben benieuwd of dat voor het nieuw te vormen kabinet ook zo geldt. Dat er frisse winden gaan waaien. Het valt me op dat menig politicus zich bewust is van de last die het partijleiderschap met zich meebrengt en hun gezin boven het werk verkiest. Met name voor de mannen is dat een mentaliteitsverschil met jaren geleden.

Monique: Ja, dat zou je ook mentaliteit kunnen noemen. Maar wat te zeggen van die wielrenners in de tour. Die trainen zich natuurlijk het apezuur maar als het er op aan komt, is het de mentaliteit die ze als eerste over de streep trekt, niet?

Linda: Ach, ik heb niet zoveel met sport, om eerlijk te zijn. Ik vind het wel een sport om zo veel mogelijk ‘het juiste’ te doen.

Monique: Ja oké, maar wat voor jou het juiste is, hoeft dat voor een ander niet te zijn. Dat zegt meer over jouw normen en waarden, dan over je mentaliteit.

Linda: Inderdaad. De mijne hoeven zeker niet altijd overeen te komen met die van een ander. Sterker nog, ik lig soms zelfs met mezelf overhoop. Ik ben wel vóór minder plastic afval, maar ik ga niet met mijn eigen Tupperware bakje naar de frietkraam. Ik ben vóór een ander te hulp schieten, maar wanneer ik als dank een pak rammel zou terugkrijgen zoals in Panningen is gebeurd, dan bedank ik ervoor. Het juiste doen, is lang niet altijd makkelijk. Denk je het goed te doen, blijkt de schoen toch nog ergens te wringen.

Monique: Heb jij wel een stukje brug erin zitten, dan? Of ben je te strak ingesnoerd?

Linda: Nou, mijn schoen is niet te strak ingesnoerd, maar ik merk wel dat de vakantiekilo’s zorgen dat mijn wandelbroek strakker zit dan normaal.

Monique: Dat is ook een mentaliteitsdingetje hè. Dat je je gewicht in toom houdt. Of in elk geval je eetgedrag. Dat je je niet meteen laat overhalen als er ergens ijsjes in de aanbieding zijn of een lekkere snack onderweg of zo. Zeker in de vakantie, kan ik mezelf wel een beetje laten gaan hoor.

Linda: Ja, maar je mag zo nu en dan ook ergens van genieten, toch!

Monique: Weet je waar ik nou zo’n zin in heb? Een ijskoffie! Daar kan ik echt van genieten.

Linda: Ja hallo, we gingen vandaag een flink stuk lopen en nu wil je na 4 km al aan de ijskoffie? Wat is dat voor mentaliteit? Nee nee, we maken de 10 eerst af.

Monique: Oké, maar dan wil ik er dan wel een lekker taartje bij, om de zomer kick-off te vieren.

Linda: Hé ja, de Summer Kick-off. Zijn jouw kinderen geweest?

Monique: Nee, maar volgens mij is het echt een fantastisch feestje. Nou ja, feestje, zeg maar festival! Echt ‘génne kattedrek!’ Ze komen van heinden en verre naar Meijel. Over mentaliteit gesproken. Dit is echt Meijelse mentaliteit: de schouders eronder zetten en een topevenement neerzetten, en dat als relatief klein dorpje.

Linda: Daar gaat ze weer. Als Meijel nog een burgemeester nodig had, had jij je mogen aanmelden!

Monique: We zijn dan nu misschien een klein jaar ‘los’ van Helden, maar zover zal het echt niet meer komen, dat wij een eigen burgemeester nodig hebben. Ik moest wel lachen, toen ik hoorde dat er nog een oude bom onder de brug gevonden werd. Heeft er toch ooit iemand snode plannen gehad. Maar de hamvraag is: ‘was dè un Méélse of unne Hèldese?