‘Vanuit de zijbeuk’

week 34-2022: (door Mat)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Bijzondere vriendschap

Vriendschappen. We kennen ze vaak in allerlei ‘soorten en maten’. Jeugdvriendschappen, die het hele verdere leven stand houden en andere – die door een bepaalde gebeurtenis – plotseling, zomaar weg zijn. Maar ook hoor je van intense vriendschappen die, ondanks grote afstanden,een leven lang blijven bestaan. Je hoort ook verhalen over vrienden, die elkaar uit het oog verliezen, elkaar toevallig weer tegenkomen en samen weer precies zo verder gaan als vroeger. Ook kunnen er mooie vriendschappen ontstaan tussen mensen, die elkaar pas op latere leeftijd leren kennen. Van dit laatste een voorbeeld uit mijn leven.
Na mijn pensionering schreef ik – op verzoek van de Vakbondshistorische Vereniging – een honderdtal ‘portretten’ van Limburgse vakbondsmensen, die in een tweetal boekjes gebundeld werden. Voor de eindredactie kon ik terugvallen op Huug Klooster, die vele jaren een uitgeverij/drukkerij in Amsterdam bestierde, waar – door de jaren heen – een groot aantal ‘vakbondsgeschriften’ van de pers rolden. Al vrij snel was deze Huug méér dan mijn eindredacteur. We raakten bevriend en ook onze wederhelften konden het prima met elkaar vinden.  Gaandeweg zochten we elkaar regelmatig op. Jacqueline en ik gingen daarvoor naar Katwoude aan het IJsselmeer en Huug en zijn Janneke bezochten ons hier aan de rand van de Peel. Zij combineerden hun bezoekjes aan ons als regel, met het bezoek aan een zus van Huug, die in Helmond woonde. Wij, op onze beurt, combineerden het bezoek aan hen vaker met een bezoek aan een oud-collega in Zaanstad. Helaas werd Janneke enkele jaren later geveld door kanker. En toen gebeurde daar aan het IJsselmeer eigenlijk iets wonderlijks. Huug ging wekelijks op woensdagmiddag het graf van Janneke verzorgen. Naast het graf van Janneke,lag het graf van een man uit Monnikendam, die een week later gestorven was dan Janneke. Diens vrouw – Nelly – kwam – net als Huug – eveneens elke woensdag het graf van háár geliefde verzorgen. Er werd regelmatig een praatje gemaakt en na een aantal weken nodigde Huug haar uit voor een kop koffie in het dorpscafé. En ook dit samen koffie drinken ging tot hun vaste patroon behoren. En buiten het verzorgen van de graven en samen koffie drinken, gingen ze ook andere dingen samen ondernemen. En zo kwam Huugs nieuwe vriendin op een goede dag ook in ons leven. En net als met Janneke, kunnen we het ook met Nelly prima vinden. De stadsmens Huug heeft zijn oude boerderijtje in Katwoude intussen verruild voor een appartementje in het centrum van Amsterdam en Nelly blijft lekker in Monnikendam wonen. Voor het ‘Amsterdamse stadsleven’ vormt Huug zijn appartementje hun uitvalsbasis. Genieten van het leven in de polder en aan het water doen ze samen in Monnikendam. En aan gespreksstof is nooit gebrek. De beiden overleden partners blijven – als vanzelfsprekend – bij hun leven behoren. En dat geldt evenzo voor de wederzijdse kinderen en kleinkinderen. Met het overlijden van hun partners hebben beiden veel verloren, maar in hun nieuwe situatie hebben ze er ook veel voor terug gekregen. En ook in de ‘nieuwe samenstelling’ blijven ze hun bezoekjes aan ons combineren met de zus in Helmond en wij onze bezoekjes aan hen, met dat bezoek aan die oud-collega in Zaanstad.

Mat