‘Vanuit de zijbeuk’

week 50-2021: Onze kerststolp…  (door Mat)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Op één onderdeel kun je de coronapandemie heel makkelijk vergelijken met het voetbal. Iedere Nederlander lijkt er verstand van te hebben. Elke persconferentie over het onderwerp leidt tot nieuw gezeik en erger! Leven met blijkbaar noodzakelijke  ge- en verboden, lijkt het leven voor velen volstrekt onleefbaar te maken. Maar vooral ouderen van katholieke huize zouden toch beter moeten weten. Denk alleen al eens aan die vroegere catechismus, die je van buiten moest leren en – erger nog  – je moest er naar de letter naar leven! Dat was even andere koek, dan die ‘leefregels’ van ‘Mark en Hugo’, waar we momenteel mee te maken hebben. Je schikken in die situatie en je niet gek laten maken door al die lieden, die zich niets gelegen laten liggen aan die maatregelen, levert een hoop rust op! Ik stop mijn energie in deze dagen bijvoorbeeld liever aan het in kerstsfeer brengen van ons appartement. We hebben in de loop der jaren genoeg spullen verzameld om daar elk jaar weer iets anders van te maken. Dit jaar heb ik daarbij in de opstelling van de kerstgroep, de coronamaatregelen doorgevoerd. Voor de hoofdrolspelers (Maria, Jozef, het kindje Jezus en de herder en zijn schapen) heb ik een eigen bubbel gecreëerd. Ze staan onder hun eigen glazen stolp. De drie koningen wachten – uiteraard op gepaste afstand – buiten die stolp hun beurt af. Want je weet het immers nooit. Ook al zijn het koningen uit het oosten, voor je het weet heb je een ‘mirre- of wierookvariant’ van Covid onder je stolp. Mij niet gezien! En bovendien: waar moet je  rond deze dagen met een doodzieke Maria en haar kindje naar toe met al die overvolle ziekenhuizen in onze omgeving?. Nee hoor, ik speel liever op zeker!
En na gedane arbeid droomde ik over dit thema wat verder weg. Nee, geen droom van het kaliber zoals die beroemde droom van Martin Luther King uit 1963 , maar eentje op Mééls Pieëlnivo.
“De Rijksvoorlichtingsdienst heeft weet gekregen van mijn ‘stolpmaatregel’ en wil die graag ten voorbeeld stellen, als extra coronamaatregel voor rond de feestdagen. Mark en Hugo zullen dit vanavond in een extra persconferentie gaan bepleiten. Wat onder die stolp in Meijel kan, moet in alle andere Nederlandse families ook kunnen. Iedereen blijft tot Driekoningen in zijn eigen kleine bubbel en dat gaat ons daarna maanden aan coronaleed besparen. De eerdergenoemde RVD heeft ons verzocht om – als ondersteuning van de woorden van Mark en Hugo – vanavond opnames te mogen maken bij de stolpfles in ons appartementje. Jacqueline en ik zijn akkoord gegaan, mits voldaan wordt aan twee voorwaarden. Eerstens moet gebarentolk Irma mee naar Meijel komen, om vanuit onze woonkamer de woorden van Hugo te ondersteunen. Op de tweede plaats moet aan het begin van de uitzending de prachtig uitgelichte ‘kathedraal van de Peel’ prominent in beeld worden gebracht.
De persconferentie wordt afgesloten met beelden van Irma en de cameraploeg, die bij ons zitten te genieten van Jacqueline haar zelfgemaakte kippenpasteitjes. Normaal zijn die pasteitjes voorbehouden voor Kerstavond, maar voor Irma halen we dat graag wat naar voren.”
Terwijl ik losraak uit mijn overpeinzing, besluit ik wel nog tot een extra maatregel, als daags na Driekoningen de beeldjes weer worden opgeborgen. De koningen gaan dit jaar wel in een aparte doos. Ik wil – na alle heisa rond zo’n  tv-uitzending –  ook voor Kerstmis 2022 graag op safe spelen.

Mat