‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
‘Peelgeluk’
Over ‘Peelgeluk’ is de afgelopen jaren al aardig wat geschreven en gesproken. Op een veelheid van activiteiten is in die tijd dit etiket geplakt. Zelfs de ‘vreemdeling’ kan er niet omheen. Bij binnenkomst in ons dorp wordt hij al welkom geheten met de pakkende tekst: ‘Peelgeluk voor jou en MeIJel’. Voor de gemiddelde Meijelnaar zit er naar mijn gevoel beslist meer achter, al benoemen we het niet dagelijks. We vinden het terug in de levendigheid en leefbaarheid in dit dorp. En dan gaat het niet alleen om grote, veel aandacht trekkende gebeurtenissen. Als ik ‘Peelgeluk’ hier even beperk tot ‘je lekker voelen in dit dorp’ dan durf ik te zeggen dat het hier voor het oprapen ligt… Ik kom tot die slotsom, na bijna veertig jaar wonen in de stad. Als kinderen in dit dorp, die ’s morgens naar school fietsen en ‘hoi’ roepen, kun je dat natuurlijk heel gewoon vinden. Na ‘veertig jaar stad’ maakt het mij echter nog steeds blij. Als ik naar de winkel ga, komt het zelden of nooit voor, dat ik geen praatje maak met deze of gene. Het hoort bij het leven van dit dorp aan de rand van de Peel. Je kunt het allemaal heel gewoon vinden, maar na een lange periode van afwezigheid hier, voelt het voor mij nog steeds als fijn. Voor mij is het ten diepste ‘Peelgeluk’: gratis en voor niks.
En natuurlijk zijn er de hoogtijdagen van dat ‘Peelgeluk’. Momenten, waarop emotie en ‘reuring’ elkaar opstuwen. Heel recent waren er twee van die grootse momenten. Eerst waren er op 13 juli de schutters van Sint Willibrordus, die d’n Um naar Meijel brachten. Ons dorp liep massaal uit voor een ware ‘heldenontvangst’ van de ‘grúún‘.
Jong (in de kinderwagen) en oud (achter de rollator) waren van de partij. ‘Peelgeluk van de bovenste plank’ maakte zich van ons meester: voor ieder persoonlijk, maar daar bovenop, dat geluk dat je als gemeenschap mag ervaren!
Heel anders, maar even mooi, was de ervaring van dat schitterende Oogstdankfeest enkele dagen geleden. Groot en klein ‘schuifelen’ door onze kerk om te genieten van al dat moois’ dat de 3e editie van het Méélse Oogstdankfeest in onze ‘kathedraal van de Peel’ te bieden heeft. En het viel ook nog een keertje samen met de herdenking van een andere hoogtijdag, 75 jaar geleden: de bevrijding van de Duitse bezetter. En ook hier weer gingen emotie en reuring hand in hand.
Peelgeluk. In het klein dagelijks te ervaren in het ‘hoi’ van het kind dat ’s morgens naar school fietst. In het groot tijdens hoogtijdagen, zoals het winnen van het OLS of het genieten van een Oogstdankfeest. En het één is ten diepste niet meer of minder waard als het ánder!
Mat
