Nao de Hòmmis

Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.

Nao de Hòmmis van 22 september: Danken voor oogst en bevrijding

Wim: Toch wel heel bijzonder als je een aantal dagen de aankleding van zo’n oogstdankfeest een beetje volgt. Langzaam maar zeker kom je er dan achter, dat er aan zo’n karwei enorm veel denkwerk vooraf gaat.
Jo: Dat is zeker. En al die stukjes van dat denken moeten uiteindelijk in elkaar vallen. Eerst zie je de grote lijnen ontstaan. Aan de buitenkant de slingers uit de galmgaten, het steigerwerk en de contouren van de boog bij de hoofdingang.
Wim: En in de kerk zag je hetzelfde gebeuren. Van het grove patroon, naar steeds verdere verfijning.
Ton: Ik heb er geen verstand van, maar één ding weet ik zeker: dit lukt alleen als je precies weet waar je naar toe wilt. En volgens mij zat dat allemaal in dat kopje van Moniek.
Jo: Maar je moet dan ook van de mensen om je heen op aan kunnen. Dat ze niet hun eigen ding gaan doen, maar werken binnen die lijnen die jij aangeeft.
Lins: Heel veel respect voor al die mannen en vrouwen die daar van ’s morgens tot ’s avonds bezig waren. Die hele club mag apetrots zijn, op wat ze hebben neergezet.
Ton: En het dorp mag blij zijn met zo’n mensen in ons midden!
Jo: En zo’n Viering als gisteravond, is dan een mooie kroon op al dat werk. In een volle kerk dank brengen voor de oogst. Met heel juist gekozen woorden van kapelaan Roger en ook bij dit evenement passende muziek van de Heimatkapelle.
Lins: Eigenlijk jammer dat we maar een paar dagen van al dat moois kunnen genieten.
Wim: Maar dat heb je eigenlijk met alle bijzondere dingen: of het nou een gouden huwelijksfeest, een jubileumconcert van een koor of harmonie is of het afstuderen van je enige kleinkind. Ook herinneringen aan alle mooie dingen die je hebt meegemaakt zijn de moeite waard.
Ton: Dat is natuurlijk zo wat Wim zegt, maar ons An en ik zullen beslist ook vandaag en morgen weer een poos in de kerk te vinden zijn. Het is trouwens een mooie gelegenheid om met een heleboel mensen te ‘buurten’. En dat ‘buurten’ kun je met dit mooie weer – onder het genot van een tas koffie of borrel – hier op het terras nog een tijdje voortzetten.

===============================================

Wiel: De meest bijzondere plek in onze kerk vind ik in deze dagen wel de Levensboom achter in de kerk. Er komt nu nog meer geschiedenis voorbij als die van individuele mensen. Ik durf te zeggen een stuk geschiedenis van ons hele dorp.
Jan: Je doelt natuurlijk op het bevrijdingsvuur dat daar tot vanmorgen brandde. Dat vuur brengt die moeilijke oorlogsjaren van ons dorp weer heel dichtbij. Ik heb er gisteren nog een hele poos met m’n twee kleinkinderen over gesproken. En dan niet alleen over de ellende, maar ook hoe mensen in buurt en familie het weinige dat ze hadden met elkaar deelden. Of hoe mensen zonder kelder heel vanzelfsprekend tegen het oorlogsgeweld bij anderen konden schuilen.
Leo: Ik vind de plek bij die Levensboom in deze dagen ook heel bijzonder omdat daar het Oogstdankfeest en de herdenking van de bevrijding als het ware met elkaar versmelten: Danken voor de oogst en danken voor bevrijding, voor leven in vrijheid. Kapelaan Roger vertelde me gisteren nog hoe mooi het toch is dat zo vele Méélse mensen onze kerk zo mooi en liefdevol versieren, juist in deze bevrijdingsdagen.
Wiel: En dat op de plek waar op de dag dat ons dorp bevrijd werd de ‘oude kathedraal van de Peel’ nog fier overeind stond, maar waar een paar dagen later alleen nog een rokende puinhoop van over was. Komende woensdag is het precies 75 jaar geleden dat ’s morgens om acht uur dit onheil ons dorp trof.
Jan: En 75 jaar later staat op precies dezelfde plek onze ‘nieuwe kathedraal’ alweer in de steigers voor de grote restauratie. En vieren we in hetzelfde weekend onze bevrijding en een schitterend oogstdankfeest. En beide zaken komen dan samen onder de Levensboom achter in de kerk. De Levensboom die door Moniek en haar mensen is omgetoverd in een levensechte, gigantische Pauwhaan en daarnaast de zuil met het brandende bevrijdingsvuur.
Ad: Dat vuur was vrijdagavond trouwens wel in een erg rap tempo door Maurice en Lieke Simons vanuit Asten naar Meijel gebracht. Maar het vormde wel het begin van een mooi en emotioneel moment. In het bijzijn van o.a. de lopers en de beide schutterijen overhandigde onze burgemeester Wilma Delissen de toorts aan kapelaan Roger. Het bevrijdingsvuur – bedoeld voor heel Peel en Maas dat een paar dagen in onze nieuwe kathedraal bij de Levensboom bewaard wordt. Het lijkt wel een sprookje.
Wiel: Ik vond het wel terecht dat de burgemeester de Meijelse gemeenschap ook nu weer bedankte. Het is voor haar telkens weer bijzonder hoe dit dorp zich bij bepaalde gelegenheden samenpakt. En natuurlijk maakte ze van de gelegenheid gebruik om – ondanks een stevige verkoudheid – even door ‘de oogstpraal’ van onze kerk te dwalen. “Dit is echt ongelooflijk, dit is ware kunst “ complimenteerde ze de mensen die dit alles voor elkaar hebben gekregen. Het zal me niks verwonderen als ze vandaag of morgen , nog eens naar al dat moois komt kijken.
Jan: En nu is het vuur met paard en kar onderweg naar Heusden. Om de mensen daar te danken voor de geheel belangeloze opvang die ze in die dagen boden aan de Meijelse mensen. Ik hoop maar dat heel wat Mééls volk vandaag te voet, per fiets of met de auto Heusden weet te vinden.
Leo: In ieder geval kan niemand het excuus gebruiken dat ie Heusden niet kon vinden. Van oudsher bestaan er goede contacten met onze Brabantse buren. Dat geldt niet alleen voor Heusden, maar ook Neerkant, Liessel en Asten. Hoe zeggen ze het ook alweer? Beter een goede buur, dan een verre vriend.
Ad: Zo is het maar net. Dat geldt als de nood hoog is zoals in 1945, maar ook nu in 2019 als we hier in de ‘nieuwe kathedraal van de Peel’ het 3^e Oogstdankfeest vieren. Ik hoop dat vandaag en morgen veel Brabantse vrienden dit mooie feest in ons dorp komen bezoeken. En op die vriendschap drinken we nu een borrel jongens!