‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Bordjes verhangen
Op de avonden dat, we samen thuis zijn, ligt het ‘bestedingspatroon’ van die avonden wel zo’n beetje vast. Jacqueline gaat op zo’n avond al vrij snel, helemaal op in een historische roman, ‘haar tweede liefde’. Mijn focus is helemaal gericht op praatprogramma’s, die de betreffende avond langs komen. Ik hop daarvoor langs de Nederlandse zenders, maar ga even makkelijk langs bij de Duitse en Belgische buren.
Op de avond van het Songfestival worden bij ons steevast de bordjes verhangen: dit jaar alweer voor de 46ste keer. Ik lever de afstandsbediening in, Jacqueline nestelt zich ruimschoots op tijd voor de TV en ik zorg dat ik enig leesvoer onder handbereik heb. Dit jaar is dat een tijdschrift met interessante bespiegelingen over de Giro d’Italia en het boek ‘Van het padje’ van Annemiek Schrijver. In het tijdschrift veel achtergrondinfo over ‘de slaven van de weg’ en in ‘Van het padje’ dwaalt Annemiek verwonderd langs ‘s-Heren wegen’. Inderdaad, twee totaal verschillende disciplines, maar ik hou op zo’n leesavond wel van enige afwisseling. Op Jacqueline haar jaarlijkse TV-avond zorg ik natuurlijk, dat het haar aan niets ontbreekt: koffie met vlaai, een lekker glaasje en iets te knabbelen. Op het einde van de avond – lezend in ‘Van het padje’, raak ik zélf van het padje en dut in. Vrij onschuldig als ik het vergelijk met de wijze waarop Tom Dumoulin op de derde dag van de Giro ‘van het padje raakte’ en zwaar geblesseerd de ronde moest verlaten. Het wordt nog een hele toer voor hem om in juli goed voorbereid zijn wielerpad in Frankrijk te vervolgen. Niet alleen het lichaam , maar ook de geest moet er helemaal klaar voor zijn. Wat dat laatste betreft een geheel vrijblijvend advies aan ‘onze Tom’. Neem voor de start van de Tour een paar dagen afstand van de wielrennerij en ga samen met Annemiek ‘van ’t padje af’. Dwaal met haar een paar dagen langs ’s Heren wegen en je zult gelouterd aan de start staan voor je volgende krachtproef. En wie weet, is bij mij op zondag 28 juli de vreugde even groot, als jij op die middag zegevierend over de eindmeet in Parijs gaat, als bij Jacqueline toen in Tel Aviv Duncan Laurence met de eer ging strijken. In jouw geval natuurlijk met dank aan Annemiek!
En Jacqueline en ik? Wij hebben de bordjes weer op hun vaste plekjes gehangen. Één avond van het vaste padje af is best leuk, maar een terugkeer op het vertrouwde pad, geeft toch net wat meer rust.
Mat
