‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Naar de vaantjes….
Ik wens mezelf absoluut niet te rekenen tot de categorie mensen, die regelmatig de stelling betrekken dat het vroeger allemaal beter was. Ik ben over het algemeen best positief gestemd. De laatste tijd bekruipt me echter vaker het gevoel, dat we een aantal verworvenheden in sneltreinvaart bij het oud vuil aan het zetten zijn.
Enkele voorbeelden:
1. Economisch en militair hebben Amerika en Europa na de Tweede Wereldoorlog een sterk pact gesloten, dat op diverse momenten de vrede in de wereld heeft helpen bewaren. De economische samenwerking heeft beide werelddelen beslist geen windeieren gelegd. Met Trump als nieuwe wereldleider worden deze verworvenheden op dit moment in ijltempo afgebroken.
2. Alsof dat nog niet genoeg is, gaat ook de Europese samenwerking ernstige scheuren vertonen. Ik denk dan aan de Britten met hun Brexit en ‘remtrappers-in-vaste-dienst’ als Polen en Hongarije die steeds weer nieuwe stokken tussen de spaken steken. Ook in enkele grote West-Europese landen als Frankrijk, Duitsland en Italië rommelt het aardig als het om Europa gaat. En plaatsen we onszelf niet enorm terug in de tijd als Europa uit elkaar valt? Verandering best, maar gooi de oude schoenen niet weg, voordat je nieuwe hebt.
3. En in ons eigen landje? Ons veelgeprezen Poldermodel – waar in de jaren ’80 en ’90 door de halve wereld met jaloerse blikken naar gekeken werd – is finaal vastgelopen. Het politieke landschap is totaal versplinterd, de vakbond kan geen vuist meer maken en in werkgeversland is ook al de nodige verdeeldheid. Bovendien wordt de afstand tussen arm en rijk steeds groter. Inmiddels is het zo ver gekomen dat de helft van het Nederlandse vermogen in handen is van de 5% rijksten in dit land. De steeds grotere kloof tussen middenklasse en de extreem rijken vormt – als u het mij vraagt – een ernstige bedreiging voor die over het algemeen vredige Nederlandse samenleving. De ‘ik-maatschappij’ ten voeten uit!
4. Tellen we daarbij op, dat onze katholiek kerk – toch lang de drager van onze normen en waarden in onze westerse samenleving –na het pontificaat van Johannes XXIII slag na slag gemist heeft en zo ongeveer ten ondergaat aan haar eigen schandalen dan…
Ja, dan dreigen we naar de vaantjes te gaan. Vooruit, ik zal het wat positiever proberen te zeggen: willen we het tij nog keren, dan is er op alle genoemde fronten enorm veel werk aan de winkel, waarmee liefst morgen al begonnen moet worden.
Dit was níet de op aarde teruggekeerde GBJ Hilterman, die vroeger op zondagmiddag zijn ‘Kijk op de wereld’ gaf, maar jullie eigen
Mat
