Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 12 nov.
Huub: Zo, vorige week in Hallo een Méélse straot aan de beurt: ‘Aan Sanders Molen’. Een straat waar een hele geschiedenis aan hangt, zo bleek een artikel.
Ger: En een familie Sanders waar nogal wat boeren met handen en voeten aan gebonden waren. Ze konden er geld lenen en hun graan gratis laten malen, mits. Mits daar een groter of kleiner stuk grond tegenover stond.
Jo: En dat laatste was natuurlijk afhankelijk van de hoogte van de lening.
Lei; En net als nu in het groot gebeurt, werd ook in die tijd het arme boerke armer en de familie Sanders rijker.
Huub: Een oom en tante van me – ome Wiel en tante Marie – hadden vroeger een boerderijtje op de kruising Hagelkruisweg en nu Sandersmolen. Zij emigreerden – net als vele andere boeren – in de jaren 50 naar Canada om daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Ger: En dat was veel lastiger als gedacht. Hard werken en weinig verdienen. Een broer van mijn moeder is daar in die tijd met zijn vrouw en acht kleine kinderen naar toe getrokken. Later – toen het hem daar met hard werken intussen redelijk ging – vertelde hij wel eens tegen mijn ouders, dat hij vaker – bij wijze van spreken – op zijn knieën naar zijn boerderijtje op de Neerkant had willen terug kruipen.
Huub: Als we bij ome Wiel in de tuin speelden, liepen we vaak naar die geweldig grote molenstenen die bij Sanders lagen. De windmolen stond er toen overigens al lang niet meer; die was in de oorlog door de Duitsers opgeblazen. We konden ons niet voorstellen dat mensenhanden al die diepe groeven in die stenen hadden weten te slaan.
Lei: Vakmanschap is van alle tijden, Huub.
=============================================
Bert: Vroeger had elk dorp zijn fietsenmakers, tegenwoordig lopen er meer fietsendieven rond. Ik las dat er ook weer een paar uit ons dorp zijn opgepakt.
Jo: En de fietsverzekeringen worden door dit soort zaken met het jaar duurder.
Dirk: Naast goeie sloten moet je tegenwoordig ook voorzien zijn van een buurtapp, om elkaar voor naderend onheil te waarschuwen. En dan te weten dat ons pap en mam vroeger altijd de achterdeur gewoon openlieten tot de laatste binnen was.
Jan: En als die in het weekend een slok teveel op had, bleef die deur de hele nacht open…
Jo: Mijn neef had zijn schuurtje verleden jaar wel degelijk afgesloten, maar de e-bike van hem en zijn vrouw werden toch maar mooi gejat. De verzekering betaalde wel uit, maar verzocht wel om de schuur van zwaarder sluitwerk te voorzien. En je kunt het geloven of niet maar van de zomer was het opnieuw raak. Ditmaal kwamen ze binnen via het dak!
Bert: Nog even en je moet je fiets opbergen in een grote kluis. En die fietsendieven staan – ook al worden ze gepakt – binnen een paar dagen weer op straat en kan het spelletje van voor af aan beginnen.
Dirk: ik zou wel een mooie taakstraf voor die lui weten. Een hele herfst de kern van Meijel bladvrij houden. De ene dag onder leiding van ‘ons An van de kerk’ en de volgende dag neemt Jo Stultiëns ze onderhanden. Dan moeten ze op hun knieën met een klein mesje alle groen tussen de straatstenen verwijderen. Die jongens blijven het jaar daarop met hun tengels van andermans fiets af, dat weet ik wel zeker.
==================================================
Wiel: Jammer van die regen toen gisteren bij het Kievelmènneke weer de aftrap werd gegeven voor het nieuwe Vastelaovesseizoen. Best een mooie traditie met toespraakjes , maar ook de nodige ludieke momenten, zoals het oppoetsen van het ‘Mènneke’ door de prinsen.
Thei: En natuurlijk ook met officiële momenten als de elf saluutschoten van het kanon en het hijsen van de vlaggen. En dat dit jaar allemaal onder het toeziend oog van het nodige publiek, maar ook van kernwethouder Raf Janssen en L1 presentator Tom Doesborgh.
Lei: Mooi hoe ook bij dit evenement de Kèjsjeut en Vèngneuze een volwaardige plaats hebben gekregen. Ook bij de Vastelaovesmis en de Méélse sleuteloverdracht is dit trouwens het geval.
Wim: En na de ceremonie bij ’t Mènneke’ trekt het hele gezelschap naar ‘t clublokaal waar het feest dan nog een paar uurtjes wordt voortgezet. Vast onderdeel is dat er dan afscheid wordt genomen van mensen die er na een aantal seizoenen mee ophouden.
===============================================
Sjef: Ik zag op de televisie weer allerlei gezinnen voorbij komen die hun hele huis in een spookhuis veranderen vanwege Halloween
Lins: Allemaal commerce. Toverland en GaiaZoo werden omgetoverd in spookparken. En die gekte wordt door mensen opgepikt en thuis dunnetjes overgedaan. Kassa!
Wat ik wel leuk vindt is, als ouders met hun kinderen een pompoen uithollen, er een mooi gezicht uitsnijden en dan met een lichtje erin voor het raam of in de tuin zetten. Een mooi voorbeeld was laatst te zien op een terrasje van ’t Raodhusj.
Piet: Als vroeger de Sint Maartens hopen brandden, had dit ook wel wat van Halloween. We hadden toen wel geen pompoenen, maar met uitgeholde bieten lukte het ook best. En we kwamen allemaal als spoken thuis omdat we er een sport van maakten elkaar in te wrijven met de houtskool. In de hete as werden aardappelen gepoft die met schil en al naar ‘binnen gingen’.
Sjef: Wel mooi dat het kindervakantiewerk die traditie voor ons dorp bewaart, al heeft de aardappel plaats moeten maken voor hun vermaarde broodje knakworst.
Lins: En het geheel wordt mooi aangekleed met het verhaal van Sintmaarten en opgeluisterd door de schutterij. Complimenten aan de organisatie!
