‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Verbindend leider
In de ‘Limburg bijlage’ van het ledenblad van de seniorenorganisaties KBO-PCOB , werd mijn aandacht direct getrokken door een interview met bisschop Frans Wiertz , die volgende maand – noodgedwongen – afscheid neemt. Het artikel over onze eigen KBO afdeling moest daarvoor zelfs even wijken. En dat wil voor ‘unne echte Méélse’ zoals ik me altijd ben blijven voelen, toch wel wat zeggen! Ik denk ook nu nog met plezier terug aan de enkele keren, dat ik de bisschop in mijn actieve vakbondsperiode mocht ontmoeten. Een bisschop met échte interesse in mensen, hun werk en ideeën. Natuurlijk heb ik de laatste weken meer gelezen, gezien en gehoord over onze afscheid nemende bisschop. Nieuws bevat zo’n artikel als nu in dat ledenblad dan ook nauwelijks. Hoewel…
Helemaal op het einde komt voor mij “een vreemde aap uit de bisschopsmouw”. Het gaat dan om het samengaan van KBO en PCOB. Hij zegt dan letterlijk, dat het samengaan van de vakbonden een schoolvoorbeeld is van hoe het niet moet! Een stelling, die met geen enkel woord wordt onderbouwd en me recht in mijn hart raakt. Was ie eerst maar even te rade gegaan bij zijn oud vicaris Frans Vroemen. Als aalmoezenier van Sociale Werken was déze Frans vele jaren heel actief bij het werk van de FNV in Limburg betrokken. Een échte insider dus, zowel binnen kerk als vakbeweging. In meerdere interviews wist hij – ook de laatste jaren nog – in één enkele zin het samengaan van NKV en NVV te verdedigen. “Geloof en levensovertuiging zijn prima als inspiratiebron voor vakbonds-handelen, maar mogen hierin geen scheidslijn vormen”. Wat mij betreft slaat ‘vicaris Frans’’ de spijker precies op de kop. Prima als vakbondsbestuurders – maar dat geldt evenzeer voor werkgevers – voor hun werk inspiratie vinden in hun geloof, maar hun primaire taak was, is en blijft het behartigen van werknemersbelangen. Ruim 20 jaar mocht ik samen met Frans leiding geven aan de Limburgse commissie Vakbeweging, Maatschappij en Levensbeschouwing, waar vaak heel fundamenteel en scherp over die betekenis van het geloof voor het concrete vakbonds-handelen gesproken werd. En omgekeerd dat vakbonds-handelen ook wel eens onder de’ geloofsloep’ werd gelegd. In die slotopmerking van de bisschop over de ontwikkelingen in vakbondsland bespeur ik helaas niets van de verbindend leider, zoals hij in het artikel in het KBO blad op het schild wordt gehesen. Een verbindend leider dient geen stellingen te betrekken, waarvoor hij geen enkel argument levert. Dat geldt – wat mij betreft – ook voor onze bisschop. Niettemin wens ook ik de terugtredende bisschop – con amore – het allerbeste toe!
Mat
