‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Het aardse paradijs
Ieder van ons herinnert zich wel flarden van het scheppingsverhaal. God die in die eerste dagen de aarde schiep en daarop bomen en planten liet ontkiemen en er allerlei dieren op plaatste. Hij voorzag het water eveneens van levende wezens en liet vogels langs het hemelgewelf vliegen. Hij wilde het geheel graag in een blik samen vangen en dus creëerde hij het aards paradijs en plaatste daarin de mens. En dit aardse paradijs kan zomaar in Asselt geweest zijn, op een steenworp afstand van Meijel…
Een vroege nazomerse zondagmorgen aan een Maasplas bij Asselt. De zon is de natuur net aan het opwarmen. We zitten op een lage kademuur en kijken uit over het water, dan over een schiereiland, weer water en daarachter bosschages. Op het schiereiland lopen onder de bomen een tiental paarden vredig te grazen. Een paar veulens zijn wat met elkaar aan het stoeien. Tussen de paarden beweegt zich heel rustig een kleine kolonie ganzen. Op dit vroege morgenuur nog geen tijd voor gesnater, maar wel bezig met hun ontbijt: jong, groen gras. Aan de oever van het schiereiland zijn – tussen wat rietstengels – een paar reigers bezig met iets onduidelijks. Als het voorjaar zou zijn, zou de gedachte kunnen opkomen aan een paringsdans. Wellicht denken ze: Het gaat weliswaar richting najaar, maar het is een mooie zondagmorgen, laten we lief zijn voor elkaar. Op het water voor ons zien we overal groepjes eenden en waterhoentjes. Iets meer richting het eiland twee zwanenduo’s in hun chique witte ‘pakken’. Dicht bij de genoemde reigers – in het water – de meest opvallende verschijningen: twee prachtige zwárte zwanen. Ze draaien rondjes om elkaar heen. Misschien heeft het gedrag van de reigers hen geïnspireerd. Of omgekeerd; kan natuurlijk ook.
En dan komt voor ons – onder aan de waterkant – ook de mens in beeld. Een wat oudere man zit er op een klapstoeltje te vissen. Niet omgeven door een heel arsenaal aan materiaal, maar alleen met een eenvoudige hengel. Ik vraag me af er wel een haakje aan die hengel zit…. Een harmonieuzer plaatje dan op deze zondagmorgen op dat kademuurtje in Asselt kan ik me niet voorstellen. Misschien voor de sfeer op de achtergrond nog een snufje “blaosmuziek” toevoegen van een harmonie die in het kerkje vlakbij aan het repeteren is…
God heeft op die zevende dag ongetwijfeld gezien, dat het plaatje goed was. Ik kan het alleen maar beamen!
Mat
