‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Dolce far niente… ofwel: het zalige niets doen…
Het is niet direct de sterkste kant van ons Nederlanders. Zelfs in de vakantietijd is en blijft er vaak dat ‘heilige moeten’ zelfs op ons vakantieadres! Vooraf worden vaak hele lijstjes gemaakt, waar we allemaal naar toe ‘moeten’. We sjouwen van hot naar haar; het programma moet immers afgewerkt worden. Want later moet thuis natuurlijk verteld kunnen worden, wat we allemaal gedaan, gezien en beleefd hebben.
Nee, dan kunnen we toch echt een voorbeeld nemen aan de Italianen. Daar is ‘la dolce far niente’- het zalige niets doen – een heel wezenlijk onderdeel van het leven. Wat zeg ik? De Italiaan heeft ‘dolce far niente’ verheven tot stijl van leven! En beslist niet alleen in de vakantietijd.
Voor de Nederlander is het heel gewoon om na een lange werkdag snel wat boodschappen te doen en iets ‘in elkaar te flansen’ om daarna uitgeput op de bank te ploffen…
Voor de Italiaan begint het leven eigenlijk pas nà de werkdag. De familie gaat eerst aan tafel voor een uitgebreide maaltijd, gaat een tijdje ‘de straat op om vrienden en bekenden te ontmoeten en geniet nog tot laat in de avond van elkaars verhalen en een goed glas. Men geniet telkens weer het dolce far niente, het zalige nietsdoen…
Die sfeer kwam deze week heel even dichtbij! Het koor waar Jacqueline deel van uitmaakt, heeft voor het nieuwe seizoen een ‘concert in Italiaanse stijl’ op het programma staan. Om alvast van deze sfeer te proeven, werd het huidige seizoen afgesloten met een Italiaanse avond in Ristorante Senza Pari (weergaloos) op de Markt in Deurne. Italiaanse hapjes en wijn werden afgewisseld met korte optredens van het koor op het terras. Over de terrassen op de Deurnese Markt klonken deze avond gedeeltes uit het Slavenkoor, het Chianti-lied, het drinklied uit La Traviata en nog veel meer moois. Ja, ja met de juiste ingrediënten (heerlijke hapjes, een goed glas wijn en dit soort liederen) weet dirigente Marion haar koor naar ongekende hoogtes te stuwen… Tot groot genoegen van de toehoorders, die daar op de Markt genieten van een sera sensa pari (weergaloze avond).
Ook ik ging deze avond weer iets meer begrijpen van wat de Italianen tot levensstijl verheven hebben: Dolce far niente… het zalige nietsdoen. En daarvoor hoef ik écht niet naar Italië af te reizen. Het is ook hier – aan de randen van de Peel – te vinden! We moeten er wel de tijd voor nemen. Tijd, die ik de komende weken iedereen van harte toewens!
Mat
