‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
De Leeuw… in z’n hempie
De leeuw kennen we allemaal. Zelfs als je niet vaak een dierentuin bezoekt, kunnen we zijn bestaan onmogelijk over het hoofd zien. Want, de leeuw is alomtegenwoordig. Hij staat als logo op scooters en auto’s, op betaalpassen, doosjes van Potter-snoepjes, en brult ons vanaf het bioscoopscherm toe bij films. Adellijke familiewapens, bevatten vaak leeuwen. En in het logo van onze eigen Rijksoverheid, wel 3 keer! Waarin een klein land, groot kan zijn. De leeuw is het nationale symbool van België, Denemarken, Finland en Noorwegen. Afghanistan, Armenië, en Bulgarije. De leeuw staat voor ons gevoel voor: kracht, moed, gezag en stoerheid. Eigenschappen die we, vooral in sport, bewonderen. Die gesterkt worden rondom de dagen van Koningsdag. Ook in de spreektaal, heeft de leeuw ‘zijn sporen nagelaten’. “Zo moedig als een leeuw” of “Je in het hol van de leeuw wagen”. We zijn, kortom, al eeuwenlang danig onder de indruk van de leeuw. Een roofdier, met zó’n grote norse kop, zúlke woeste manen en zó’n diep keelgeluid: hoe zouden we daar minnetjes over kunnen denken? Hoe is echter, de praktijk van het leeuwenleven? Dat was juist ook afgelopen dagen in een documentaire op tv. De leeuw slaapt, maar liefst 20 uur van de dag. Zelfs de zgn. luiaard, is per etmaal ruim tien uur langer bij kennis. Maar goed, een paar uur per dag is de leeuw dan toch wakker. En wat doet hij dan? Het jagen laat hij liever aan de leeuwinnen over. Die volgens Wikipedia 81 procent van het voedsel verzamelen. Het mannetje mag als eerste eten, en de beste stukken uitzoeken. Toch niet echt een Gedragspatroon, dat onze bewondering kan afdwingen. Daar kan het feit dat het gebrul van de leeuw soms wel tot op een afstand van 8 kilometer is te horen, weinig aan veranderen. Daar komt nog bij, dat hij er echt niet voor terugdeinst om voedsel te stelen van dieren die veel kleiner en zwakker zijn. Laffer kan het bijna niet. Nee, we zullen moeten toegeven dat de leeuw zijn faam lang niet altijd verdient.
Dik Succes gewenst dus, maar weer, voor de Oranje-leeuwenharten van het nationale voetbal elf-tal. “Laat de leeuw, niet in z’n hempie staan..”
Roger
