Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 16 april
Mededeling van de redactie van deze rubriek
Een van de gesprekken die wij vorige week zondag in het café opvingen, handelde over het genootschap Narragoniam die in de nieuwe horecagelegenheid in het oude gemeenschap – de Burgemister’ – een eigen sociëteit zouden gaan vestigen. Dit bericht heeft deze week een wel zeer onverwacht vervolg gekregen. Een van onze redactieleden ontwaarde woensdag rond 19.30 uur een vreemd lichtschijnsel op de zgn. ‘duiventil’. Dichterbij gekomen tekenden zich duidelijk letters af. In neonkleurig blauw verscheen de tekst: Sociëteit Narragoniam, zoals ook duidelijk op de bijgaande foto te zien is. Het leek alsof de letters door het beton oplichtten. Enkele ogenblikken later was niets meer te zien. Een bevriend ingenieur, werkzaam bij de Lichtdivisie van Philips, wist ons te vertellen dat dit technisch zeer wel mogelijk is. Het gaat naar zijn mening echter zeker om een novum binnen de gemeente Peel en Maas.
Het tweede nieuwtje is dat we hoorden dat het bestuur van Narragoniam inmiddels een brief heeft gestuurd aan de Bijzondere Benoemingscommissie van de Curie in Rome. Daarin vraagt dit bestuur of deze Curiecommissie wil instemmen met de eervolle benoeming van Capellanus Roger Maenen tot Consiliario Spirituali van Médélo Narragoniam. In gewoon Nederlands: de benoeming van kapelaan Roger Maenen tot geestelijk adviseur van het genootschap. Zij vragen om onze kapelaan voor 6 uur per week vrij te stellen om deze bijzondere functie uit te oefenen en wel van vrijdagavond 20.00 uur tot zaterdagmorgen 2.00 uur. (Het zijn de uren waarop het genootschap in de toekomst elke vrijdagavond in haar nieuwe sociëteit bij elkaar komt.)
Het moge overigens duidelijk zijn dat we ons als redactie alleen in zéér uitzonderlijke gevallen rechtstreeks tot de lezers van deze rubriek wenden. Dit wel zeer bijzondere nieuws rechtvaardigt naar onze mening deze uitzondering.
De redactie
Wiel: Niks geen paasweer vandaag. Ik denk dat ze zich daarboven een weekje vergist hebben.
Jan: De marktkooplui op Heldenmarkt zien de buien letterlijk al hangen denk ik.
Piet: Maar dat geldt natuurlijk evenzo voor de terrasuitbaters, de meubelboulevards en noem maar op.
Jan: En mogen we ook aan onszelf denken. Dat wordt binnen zitten in plaats van een fijne fietstocht. Ik hoop maar dat het morgen bij het paaseieren zoeken van de parochie in de Bongerd maar droog blijft. Regen kan zo’n kinderfeestje toch maar aardig bederven.
Wiel: Voordeel is wel dat als het volgende week weer mooi weer wordt, we het slechte paasweer ook weer direct vergeten zijn. En als ‘senioren hebben we bovendien het geluk dat we niet afhankelijk zijn van het weer in het weekend. Bij mooi weer kunnen we er in principe elke dag op uittrekken.
Piet: Zo is het maar net Wiel. Nog één paasborrel en dan gaan we weer naar moeders!
===================================================
Chris: We hadden het er verleden week over dat de Méélse horeca aardig aan het investeren is geslagen: eerst het ‘Oranje hotel’ en ‘de Heere’ en nu in het oude gemeentehuis, bij de ‘de Burgemister’. Maar ja, de kosten gaan nu eenmaal voor de baat uit.
Jo: Maar er is er eentje die het slimmer bekijkt. Die gaat het letterlijk voor de wind, zonder dat hij eerst kapitalen moet investeren.
Chris: Dan moet je mij eens vertellen hoe je dat moet doen. Dat is mij als boer in ieder geval nooit gelukt.
Jo: Lees de krant. Ik heb het jullie al vaker gezegd. Daarin hadden jullie kunnen lezen dat het provinciebestuur en vier Limburgse gemeentes maandag een akkoord hebben gesloten dat deze vier gemeentes binnen enkele jaren de helft van de windenergie gaan leveren waar Limburg zich toe heeft verplicht. En waar hebben ze dat gedaan? Bij Pieter Luyten op ‘de Stoep’.
Lins: Zo kun je je zaak natuurlijk ook in de kijker spelen. Ik hoorde dat hij de club met een paar flessen champagne en een paar lekkere hapjes aardig in de watten heeft gelegd. Pieter heeft ze een spierinkje toegeworpen en de grote vissen zwemmen dadelijk zo in zijn net.
Chris: Wat bazel je nou man.
Jo: Chris, dat is geen gebazel van Lins. Ik denk er precies zo over. Dat grote milieu akkoord van Parijs van verleden jaar moet nu in allerlei deelakkoorden worden uitgewerkt. En al die bestuurders zijn als de dood zo bang voor aanslagen. En daarom willen ze daarvoor het liefst niet meer naar de grote wereldsteden. En Pieter zijn zaak aan de rotonde bij het kanaal is voor alle Europese leiders makkelijk bereikbaar.
Lins: Dit met die windmolens was maar een uitprobeersel op een laag niveau. Maar er is een prachtige promotiefilm van gemaakt die nu al onderweg is naar de Europese regeringsleiders. Binnenkort moeten bijvoorbeeld akkoorden gesloten worden voor het vissen in de Europese binnenwateren, het tegengaan van verdere vervuiling van onze kanalen en rivieren en een akkoord om veel meer gebruik te gaan maken van onze waterwegen voor vrachtvervoer.
Chris: Verrek, daar had ik nog niet aan gedacht. Waar kun je dat beter doen als in aardig eetcafé aan het water waar je ook nog een eerlijke hap op je bord krijgt en een goed gevuld glas.
Jo: Die Pieter heeft voor dit soort zaken ook een echte ‘Mop-neus’. In die familie voelen ze zoiets aan hun water. En ‘mooder Cor’ beweegt zich natuurlijk zo trots als een pauw door ons zorgcentrum. Een van haar zonen gaat toch maar weer een geweldig kunstje flikken.
Lins: Ik hoor het Cor aan de kaarttafel al zeggen: “Vorige week heeft Angela Merkel nog een stuk Méélse vlaai bij me gegeten. Ze kwam even mij me langs toen ze voor zaken toch bij onze Pieter moest zijn…
