‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Eigentijds leiderschap
Enkele weken geleden moet een journalist van mijn regionale krant zich zo ongeveer een slag in de rondte gebeld hebben. Hij voerde gesprekken met maar liefst 30 priesters in het bisdom met de vraag welk type bisschop naar hun idee eind van dit jaar Frans Wiertz moet opvolgen. Niet dat dit invloed zal hebben, maar toch. Net als werknemers in een ‘gewoon’ bedrijf moeten zij straks aan de basis hun werk klaren onder die nieuwe baas. En dan heb je natuurlijk wel zo je wensen.
“Het moet een type zijn die voeling heeft met wat leeft onder de mensen en een ‘inspirerend en krachtig beleid’ uitzet in de lijn van paus Franciscus”, tekent de journalist op. Prima, denk ik dan, maar dan ben je er natuurlijk nog niet. Zowel van boven als van onder loert het gevaar. Van ‘boven’ is het niet ondenkbeeldig dat een volgende paus helemaal niet in de voetsporen treedt van Franciscus, maar juist weer kiest voor een heel behoudende lijn. Het zou niet de eerste keer zijn! En aan de onderkant is het maar de vraag of de ‘werknemers’ – dekens, pastoors en kapelaans – allemaal de beleidslijnen volgen. In dat opzicht heeft de kerk niks van een modern bedrijf. Ook daar mogen de filiaalchefs en zijn mensen meepraten, maar het beleid wordt uiteindelijk nog altijd een ‘etage hoger’ door de directie bepaald. Overigens als het om de ‘core business’ van de kerk gaat komen de gelovigen – u en ik – er nog veel bekaaider vanaf als de werknemers bij die filiaalchef van daarnet. Over de pastorale zaken gaat alleen de pastoor en niemand anders. En er zijn voldoende situaties bekend dat zelfs als ‘het volk’ terecht mort en zich bij het bisdom beklaagt over het pastoraal doen en laten van hun pastoor er geen sikkepit verandert aan de situatie. Mijnheer pastoor blijft zitten waar hij zit en de ‘goegemeente’ kan alleen besluiten af te haken of elders te gaan kerken. Die baas van de filiaalchef die ik zonet opvoerde zou die filiaalchef wat anders vertellen….
Eigentijds leiderschap prima. Maar zou de kerk ook niet toe moeten naar een eigentijdse manier, waarop haar leiders gekozen en herbenoemd kunnen worden? Zou het niet prachtig zijn als het kerkvolk zeggenschap had in de benoeming/ herbenoeming van hun parochieherder? Parochiepriesters en kerkbesturen in de benoeming van de heren dekens en ‘Rome’ bij de benoeming van een nieuwe (hulp)bisschop maar moeilijk om het zwaarwegende advies heen kan van priesters en leken uit het betreffende bisdom! Als de wil er zou zijn, zou zoiets prima te organiseren zijn.
Het uitzetten van een inspirerend en krachtig beleid heeft alles te maken met leiderschap. En dat inspirerende beleid schiet het beste wortel als de leider zich gedragen weet door zijn volk: niet alleen op het niveau van het bisdom maar ook aan de basis: op dekenaal en parochieel niveau. Daar waar het eenvoudige volk van God onderweg is…
Mat
