‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Kommertijd
Vroeger gebeurde er in de zomermaanden weinig wereldschokkends.Te midden van het geweld van alledag, trad bij het aanbreken van de maand juli een soort ‘zomer-verlet’ in werking, waarin de zorgeloosheid van boeren, burgers en buitenlui gewaarborgd was. Het stelde ons in staat om na een jaar lang zwoegen – of op z’n minst acte de présence geven – op kantoor, bouwplaats of andere locatie van tewerkstelling, onbekommerd te genieten van een welverdiende vakantie in binnen- of buitenland. Deze adempauze leek gerespecteerd door terroristen en aanverwante criminelen die zich de rest van het jaar bezighielden met zaaien van verderf. Recreëren in plaats van terroriseren. Het waren weken van collectief ontstressen, onthaasten en even niets aan het hoofd hebben. Luchthartig. Geen late discussieprogramma’s op tv. Kranten zo dun als een velletje toiletpapier. Ze maakten melding van de eikenprocessierups, vervroegd aangetroffen pepernoten in de schappen van supermarkten of door dierentuinen uitgeschreven verkiezingen voor de naam van pasgeboren welpjes. Komkommernieuws, dat zo lekkers wegleest en besproken kan worden als je op vakantie bent en viert. Helaas, lijkt het zomerreces in onbruik geraakt de afgelopen jaren. Met name de zomer van 2016 gaat qua wreedheid de boeken in. Nice en München niet als namen van vakantieplaatsen, maar waar iets is gebeurd. Kommer en kwel, in plaats van komkommer en kwal. Wat verlang ik toch terug, naar een “zomer van weleer”. Waar je bij het horen van het woord ‘raket’ impulsief dacht aan een waterijsje, in plaats van een allesvernietigend projectiel.
Hopelijk kunnen we snel als mogelijk weer van zo’n onbekommerde zomer genieten…
Roger
