‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Compliment !
Vroeg of laat maken we het allemaal mee: het heengaan van een geliefde. Een immens verdriet en allerlei noodzakelijk geregel lijken te vechten om voorrang. Ik heb het de afgelopen dagen van nabij mogen aanschouwen/meemaken. Het is dan fijn om – in mijn geval een beetje vanaf de zijlijn – te zien dat er in die dagen mensen klaar staan om naar je verhaal te luisteren, die er met raad en daad voor je zijn bij de voorbereiding van de uitvaart en daar heel gepast sturing aan geven. Die jouw wensen daaromtrent respecteren en niet hún ideeën en opvattingen doordrukken.
Ik heb in ons dorp al vaker lovend horen praten over de steun die nabestaanden ondervinden van de avondwakegroep. Ik mocht nu van zeer nabij de inzet en toewijding van kapelaan Roger en de uitvaartondernemer ervaren. Hun beider aanpak was voor mij verrassend. In mijn werk was ik altijd gewend vooraf alle stappen naar het einddoel en de aanpak van die stappen in kaart te brengen en dan rechttoe, rechtaan aan de slag te gaan. Natuurlijk staat ook voor een uitvaartondernemer het einddoel vast: een uitvaart waar de nabestaanden een goed gevoel aan overhouden. Bij kapelaan Roger idem, dito. Het pad naar het einddoel wordt echter afgelegd in kleine, heel natuurlijke stapjes, met heel veel ruimte een aandacht voor degene(n) die treuren om het verlies. Eerlijk gezegd had ik vooral de eerste paar dagen wel eens het gevoel: “Vooruit, schiet op, want er moet nog heel veel gebeuren.” Maar uitvaartondernemer en kapelaan zijn professioneel genoeg om te weten dat alle puzzelstukjes tijdig in elkaar vallen en het plaatje daarmee rond is. Op deze wijze is er in die eerste moeilijke dagen na het overlijden al volop ruimte om niet alleen die uitvaart goed voor te bereiden, maar ook al een begin te maken met het verwerken van het verlies.
De ’grap’ om – bij de hitte van de laatste dagen – naar het voorbeeld van het consumentenprogramma Radar aan Ronald, Saskia en kapelaan Roger een ‘warme douche’ uit ter reiken zou van weinig smaak getuigen.
Ik laat het liever bij een warm, welgemeend compliment!
Mat
