‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Tussen Pasen en Pinksteren.
Het is een ietwat vaag soort periode van het jaar, de tijd tussen Pasen en Pinksteren.
Het voorjaar bruist de grond en takken uit, bloemenweelde siert de gaard, overal bouwen vogeltjes lustig zingend een nestje. Motoren worden van stal gehaald, caravans uit de winterstalling, dorpen en steden hebben zich in Oranjefeesten gehuld. Grootse aankondigingen van kunstroutes, tuinbeurzen en naderende wandel- en fiets 3 of 4 daagsen. Destijds, toen turf of kolengestookte haarden en houtkachels de huiskamer nog verwarmden, schoten onze voormoeders subiet in de voorjaarsstand in deze periode. Immers, al die stofnesten en wat ze teweeg brachten, moesten gereinigd worden. Het huis werd met bezems gekeerd, dekens gelucht. Zou de ‘Grote Schoonmaak’, nog steeds in de genen van de jongere generatie zitten? De periode tussen Pasen en Pinksteren, krijgt vermoedelijk alleen nog in kerken een bepaalde rituele invulling. Daarbuiten denken weinigen er nog over na. Laat staan, dat het gros van de bevolking nog beseft of weet, wat Pinksteren eigenlijk inhoudt. Op de Pinkpop en Sail-evenementen na, die aspecten van de Pinksterendagen (geest, en water) neigen te kleuren. Naarmate een ontkerkelijking voortschrijdt, zullen steeds minder ‘Ingezetenen van het koninkrijk’ weet hebben van de betekenis van feestdagen. Na de Koningsdag, 5 mei (dit jaar ook nog eens op Hemelvaartsdag zelf), lijkt Pinksteren -vooral ook tweede Pinksterdag- in de beleving een soort van ‘nationale feestdag’, waarvan praktisch weinigen nog de betekenis van deze vrije dag kennen en als zodanig zelfs vieren. Sommige politici spreken daaromtrent steeds vaker van een ‘grote schoonmaak’ van de feestdagen. Maar misschien zouden we ook oog houden, voor de hernieuwde intensievere belangstelling voor de cultuur.
Het voorjaar bruist de grond en takken uit, bloemenweelde siert de gaard, overal bouwen vogeltjes lustig zingend een nestje. Motoren worden van stal gehaald, caravans uit de winterstalling, dorpen en steden hebben zich in Oranjefeesten gehuld. Grootse aankondigingen van kunstroutes, tuinbeurzen en naderende wandel- en fiets 3 of 4 daagsen. Destijds, toen turf of kolengestookte haarden en houtkachels de huiskamer nog verwarmden, schoten onze voormoeders subiet in de voorjaarsstand in deze periode. Immers, al die stofnesten en wat ze teweeg brachten, moesten gereinigd worden. Het huis werd met bezems gekeerd, dekens gelucht. Zou de ‘Grote Schoonmaak’, nog steeds in de genen van de jongere generatie zitten? De periode tussen Pasen en Pinksteren, krijgt vermoedelijk alleen nog in kerken een bepaalde rituele invulling. Daarbuiten denken weinigen er nog over na. Laat staan, dat het gros van de bevolking nog beseft of weet, wat Pinksteren eigenlijk inhoudt. Op de Pinkpop en Sail-evenementen na, die aspecten van de Pinksterendagen (geest, en water) neigen te kleuren. Naarmate een ontkerkelijking voortschrijdt, zullen steeds minder ‘Ingezetenen van het koninkrijk’ weet hebben van de betekenis van feestdagen. Na de Koningsdag, 5 mei (dit jaar ook nog eens op Hemelvaartsdag zelf), lijkt Pinksteren -vooral ook tweede Pinksterdag- in de beleving een soort van ‘nationale feestdag’, waarvan praktisch weinigen nog de betekenis van deze vrije dag kennen en als zodanig zelfs vieren. Sommige politici spreken daaromtrent steeds vaker van een ‘grote schoonmaak’ van de feestdagen. Maar misschien zouden we ook oog houden, voor de hernieuwde intensievere belangstelling voor de cultuur.
En de natuur, de schepping naar Gods Geest, kent ook steeds weer periodes van nieuwe lente.
Roger
